ja on i nasza patologia

Jestesmy pod trzydziestke. Bylismy najpierw dobrymi znajomymi z podobnym poczuciem humoru, po 3 latach weszlismy w zwiazek, ale nasze przyzwyczajenia z okresu przyjazni zostaly;) Normalnie jako znajomi bylismy jak male, rozwydrzone dzieciaki. Najlepsi kumple. Czesto mowie do niego "c**ju" albo kopie go jak mnie wkurza lub podcinam mu noge. On tez mnie obezwladnia i przygniata nie raz. W codziennym zyciu jest ostro. To nie sa jakies obelgi powazne tylko raczej niewinne wyzwiska i bijatyki. Raz wymknelo mi sie brzydkie slowo na niego, ale oczywiscie z usmiechem na twarzy przy moich kolezankach. On mi odplacil wbiciem palcow pod zebra. Potem dostalam od nich straszne kazanie na temat szacunku, ze nie powinnam godzic sie na takie traktowanie. Co myslicie o takich patologiach? Dodam, ze nam obojgu ten uklad odpowiada i nigdy nie bylo za wiele czulosci. Tzn przytulamy sie jak mamy ochote i zrobi sie mega romantycznie i nikt wtedy nikogo nie bije;) Ale za dnia to tragedia;p

masz dziecko problemy serio

Skoro tak lubicie to Wasz wybor;)

po prostu macie luz

My mamy podobnie z moim mezem. Tylko duzo wiecej czulosci tez sobie okazujemy publicznie. Moze jak w koncu zrobimy sobie dziecko to znormalniejemy :P

Nasza milosc nas czasem cholernie boli;)