Porozmawiajmy o Kevinie

Czy któraś z was ma podobne doświadczenia jak matka z tego filmu? Jest dla mnie przerażające urodzić takiego syna, i nie wiem jak zachowałabym się w sytuacji, gdy moje dziecko, krew z krwi kość z kości jest takim manipulatorem, okrutnikiem i w ogóle. Jeszcze ten mąż, który w synu nie widział żadnych wad i zawsze stawała po jego stronie - koszmar.

to nie jest kwestia tylko i wyłącznie wychowania jeśli mamy opierać się na tym filmię! To dziecko miało już jakieś zaburzenia od malenkiego, nie było normalnie rozwijające się emocjonalnie, ono miało od urodzenia jakiś defekt psychiczny , w takim przypadkach nawet najlepszego wychowanie nie wróży sukcesu Dzieci z tym podobnym zaburzeniem musza być regularnie pod opieka specjalistów ,aby wiedzie jak do nich dotrzeć

tylko teraz, którym kevinie? tym z bajki czy tym z "sam w.."

gościu z 12:08 - był film taki "Musimy porozmawiać o Kevinie" Dramat psychologiczny z samego końca 2011 r

yhym to takich to ja nie oglądam, może obejrze??

Bardzo dobry film. Smutny i mocny. Mam zamiar przeczytac rowniez ksiazke, ktora podobno wywoluje jeszcze wieksze wrazenie, aczkolwiek czytajac recenzje, mam wrazenie, ze postac matki jest kompletnie inaczej przedstawiona.

to zależy czy lubujesz się w klimatach psychologicznych, film nie jest dla każdego -w sensie ,ze nie każdy pojmie problematykę jaką ukazuje film , i jaka w dziecku występuję

urodził się taki, czy matka dołozyła swoje cegły w budowie osobowości tego dziecka? dla mnie film tego nie rozstrzyga, a książka się kurzy na półce i chyba juz po nią nie sięgnę...

po części matka tez swoje cegiełki dodała w problemie, tutaj nie można jej wybielać całkowicie od "a" do "z", ale wg mnie dziecko miało od początku "lekkie" ubytki w psychice i w emocjach

Ksiazka jest duzo lepsza i pelniej przedstawia motywy. W filie wszystko bylo splycone. W ksiaze ona duzo opowiada o swoich motywach

Mówimy tu o matce, a co sądzicie o postawie ojca Kevina? Taki nieobecny tata-frajer można by powiedzieć. Jego wina jest znacznie większa niż wina matki, która chyba po prostu nie chciała mieć w tamtym momencie dziecka i ugięła się pod presją. Tak ja to odczytuję. Do tego depresja poporodowa, która przecież nie była jej winą...