Ksiąze się obudzil

o rymy nie ma co się martwić, nałożnica je ma, pięknymi rymami zaśpiewa ksieciu w uszko,a ja tylko spełniam rozkazy księcia: chce mleka i ma mleko!!

ej, nic z tego, bo książe właśnie się przygotowywał do decydującego starcia ze smokiem straszliwym. Nałożnica musi sobie poczekać. Może w tzw. międzyczasie jakąś serwetkę wydziergać.

serwetkę wydzierganą do serca przyciska, łzy ociera, nos wysmarkuje, w oknie staje,i chustkę wyciska tak długo, aż pod jej oknem pojawia się wielka rwąca rzeka, co nałożnicę wprawia w jeszcze większą rozpacz, czyżby miała niespełniona zginąć od potopu swych łez? zanim książę zdąży swymi bohaterskimi czynami zdobyć swiatową sławę?

Rzekł książe : oto jestem, później coś zrymuje, bo tera nie mogę bo kufer rychtuje. /rym/

łoj, nie zdąży już nie zdąży, bo oto smok ogniem zionie, i książę cały jak szczapa drewna płonie.

widząc to nałożnica w tonie rzeki księcia wrzuciła i ze smokiem się rozprawiła

pędząc księcu na ratunek w wiry wkoczyla i się utopiła

aż tu książe chłodem rzeki do życia przywrócon, niebodzie podziękował i w siną dal se powędrował (rym zgubiłam)

na drodze pod drzewkiem zdybał jeża, na nim se przysiadłszy, w sen głęboki zapadł i śni o nałożnicy, co w rzece się nuża.

Lecz długo nie pospał , bo jeż protestuje i w ramach protestu w zadek księcia kłuje.

Kłuje go i tyrpie, ryjkiem poszturc***e, a książe się nie zrywa, chociaż ryjek czuje ...

Czuje go na lędźwiu, tak że dostał chcicy, a w polu widzenia nie ma nałożnicy.

Lecz nałożnicy nie ma w jego rąk zasięgu, Książe więc przypina jeża do zaprzęgu i chyża!!! czym prędzej do zamku powraca, pianę z pyska toczy, oczyma przewraca, byle prędzej swą pannę z toni nurtu wyrwać.

Fale bezkresne w mrocznych toniach nałożnicę tuliły, aż się nią znudziły, a na onówczas ciało jej ledwo żywe na brzeg wyrzuciły.

wraz z ciałem wiotkim nałożnicy młodej z wody na brzeg wyszedł krab dwugłowy i głosem tubalnym do księcia tak rzecze: jeśli dziewka ci miła i ją ujrzeć pragniesz, przed smoka ogniem ugiąć się nie możesz.

więc książę przejęty za miecz swój chwyta, ósemki w powietrzu z zamachem wycina a smok przestraszony na drzewo umyka.

lecz dziewka cudem do życia przywrócona miast za księciem, za smokiem stęskniona się ogląda

nałożnica niewdzięczna księcia ignoruje i smoka strwożonego jawnie adoruje.

Książe całus jej posyła, lecz tak się zamierza że nie wycelował no i cmoknął jeża.

lecz nie wymierzy dobrze i ostrzem nożyka chcąc niechcąc skaleczył biednego jeżyka

i rzecze: czas się ogolić przecie, lecz - duby smalone plecie.

przerażony książę po telefon sięga, lekarza chce wezwać, lecz nadto drży mu ręka i w miejsce lekarza kominiarza wzywa.

ten zaś od głupców księciunia wyzywa.

Kominiarz przyszedł jednak, teraz się nadyma, no i się zapowiada czyszczenie komina.

Kominiarz niecnota na dach zamku wchodzi, komina wypatruje, w ręce już se pluje

a książe obecność komina neguje.

Kominiarz myśli - nie ma komina , lecz ja czyścić muszę, więc dziś dla odmiany oczyszczę swą duszę.

kominiarz nierad z zamkowego dachu złazi, a książe za usługę niechętny mu płaci.

nałożnica niecnota kominiarza zdybała i smoka kopniakiem w nurt rzeki posłała.

księżę zaś samotny na zamkowej wieży z jeżykiem poranionym długość miecza mierzy.