nie wiem czy mam isc na medycyne

od podstawówki marzy mi się praca lekarza.uwielbiam biologię,a jak czytam wypowiedzi chorych ludzi,gdzie np. rak z każdym dniem ich zabija mam łzy w oczach i czuję potrzebę niesienia im pomocy.szkoda tylko że nie potrafię się zmobilizować do nauki i jestem za to na siebie zła! trafiłam na mat-geo do beznadziejnego liceum,średnia moja to 4,21.mam móżdżek kubusia puchatka,jestem głupia jak na swój wiek,a mama to wyśmiała mnie jak powiedziałam jej o medycynie.ja nawet nie potrafię się uczyć,jestem strasznie nierozgarnięta.wiem jednak,że żadna inna praca nie da mi satysfakcji.już czuję się przegrana. :( podjąć się walki z nauką?doradźcie mi.jestem załamana.

rob to co kochasz a cale zycie nie bedziesz musial pracowac

No to nie radzę nauka nauka i jeszcze raz nauka

akurat w przypadku tej pracy to ja będę musiała harować do usranej śmierci,choć nie to mi w niej przeszkadza.

ale ja nie potrafię wyobrazić siebie w innej pracy!!

choć boję się że pociąg do medycyny to tylko złudne uczucie i prędzej czy pózniej pożałuję decyzji o podjęciu tak cholernie trudnego kierunku.

to zostań pielegniarka, nie masz zadnych szans dostania się na medycyne, jak nie masz talentu plus ogromnych checi do nauki, z naciskiem na to ostatnie

pielęgniarka nie wyleczy ciężko chorego człowieka.jeśli chodzi o chęć do nauki,to gdybym dostała się na te studia,jestem pewna że z łatwością przychodziłaby mi nauka,ale czy 6 lat samych studiów to nie za dużo na mój niemądry móżdżek?

Nie będziesz wiedziała jak nie spróbujesz. Kubusiowy "mały rozumek" to nie argument - w tym wieku wszyscy są jeszcze durni, ja też byłam, tylko mnie się wydawało, że jestem nie wiadomo jak dorosła :) Na dojrzenie będziesz miała 6 lat studiów, jak Ci się uda.

Esh-śmiechłam czytając twoją odpowiedź i powiem tylko tyle że masz rację.doszłam do wniosku że chcę spróbować.jak się nie uda,to...to się nie uda. :p muszę wymyślić jakiś plan B.