Mam 25 lat i idę od października na studia

Bez urazy, ale każdy ma swój plan na życie i mąż i dzieci to nie jest jakiś konieczny element. Osobiście mam inne priorytety.

te moje 5,5 letnie to weterynaria. Skończe w wieku 30 lat, ale nie żałuje podjetej decyzji

Super, praca ze zwierzętami to fantastyczna sprawa. :) Cieszę się, że czujesz się spełniona - to podstawa. Znam wiele osób, które opuściły mury uczelni wyższej z poczuciem straconego czasu i teraz w ogóle nie odnajdują się.

Wspaniale :) !!!

Cieszę się, że trafiłam na ten wątek, bo miałam podobne wątpliwości, ale widzę, że podobnych mi osób jest więcej :D

O tak, ja też się cieszę, że nie jestem sama :) Do tej pory czułam się w tej kwestii osamotniona.

skończysz w wieku 30 lat i będziesz chciała mieć rodzinę przecież.

Pomyślcie, że są tego plusy : mamy doświadczenie zawodowe, mogłyśmy ciekawie spędzić daną nam młodość, nasze decyzje są teraz o wiele bardziej przemyślane. Po maturze człowiek idzie na studia często pod presją rodziców.

Wtedy już pewnie skończę studia. Czy naprawdę sądzisz, że każdy ma predyspozycje ku bycia dobrą matką i żoną?

do bycia' - sorki, to już ta pora rozkojarzenia :)

Ja też nie będę miała dzieci pewnie z powodu studiów, bo po studiach jeszcze trzeba sie ustatkować itp- ale trudno, coś za coś :(

Poza tym nawet jesli skonczy studia w wieku 30 lat i nagle zapragnie meza i dzieci, to czy dziewczyna bedzie przeterminowana? Ja skonczylam w wieku 24 lat, do 30 mi blizej niz dalej. No i co... I nic sie nie zanosi. Co to za gadanie w ogole. Niech rozwija pasje.

Do małżeństwa i dzieci nie ma co się śpieszyć. Jeżeli będzie to dane, to i po 30 mogę wyjść za mąż. A jeśli nie - trudno. Przeżyję.

nie mowię, że każdy ma predyspozycje, żeby w życiu poszło jak z płatka, ale dziecko i rodzina to chyba jednak priorytet, a już godzić się z tym, żeby na to nie starczyło czasu może tylko mocno niedojrzała i nie myśląca perspektywicznie osoba.

Jak widać, są osoby o innych priorytetach, więc nie ma co uogólniać ;)

Rozumiem, że piszesz tak, bo jedyne rozwiazanie dla Ciebie to spedzanie czasu z dzieckiem do 18 r.z w domu. A to sie dobrze sklada, kolezanka chce byc tlumaczem. A taka praceprzewaznie wykonuje sie w domu.

myślisz na serio, że po trzydziestce ktoś będzie chciał Cię za żonę i że łatwo będzie Ci zajść w ciążę?:D:D:D młodsze mają problemy z zajściem, poczytaj choćby na kafe. jesteś jak dziecko we mgle.

Alladyna - w pełni się z Tobą zgadzam :) Pasje, wykształcenie, ciekawe przeżycia - to wzbogaca osobowość, kształtuje człowieka. Nie neguję tego, że i rodzina jest ważna, ale też nie sądzę, aby każdy nadawał się na małżonkę lub matkę.

Moja siostra zaszla po 30 i to miala jedno po drugim. Serio????

Dobra, temat jest o dukacji a nie o macierzynstwie, jakby autorka sie nad tym zastanawiała, to by założyła temat o macierzynstwie- więc po co ten offtopic :o

głupie gadanie, nie nadawał się. ja mogę powiedzieć "nie nadaję się do pracy, więc od jutra zęby w ścianę". rozwijanie pasji jest dobre do któregoś tam wieku, potem powinny zejść na drugi plan, nie jesteś już dzieckiem.

Rozumiem, że po pracy kapcie, koc i TV. Mhm..

To nie jest niedojrzałość, a świadomość własnych pragnień. Dla mnie większą niedojrzałością jest płodzić potomstwo, aby wpasować się w narzucony przez społeczeństwo schemat.

"płodzić potomstwo" i "schemat" - ach jakie piękne i nowoczesne slogany. podobnie jak "rozwijać pasje". wyrośniecie.

A potem taka matka Polka sfrustrowana, że się poświęcała całe życie i g... z tego ma, bo dzieci nie doceniły jej babrania się w pieluchach i dbania o nie przez całe życie, a mężuś miał kryzys wieku średniego i wymienił żonę na nowszy model. Więc też bez przesady z tym idealizowaniem macierzyństwa.

A potem taka matka Polka sfrustrowana, że się poświęcała całe życie i g... z tego ma, bo dzieci nie doceniły jej babrania się w pieluchach i dbania o nie przez całe życie, a mężuś miał kryzys wieku średniego i wymienił żonę na nowszy model. Więc też bez przesady z tym idealizowaniem macierzyństwa. x masz uraz, powinnaś iść do psychologa:O

Na rozwijanie pasji powinno być miejsce w każdym wieku. To czyni człowieka młodym i zadowolonym z życia. Powinien stawiać sobie cele, do których dąży, poszerzać wiedzę, uczyć się nowych życiu. Jeżeli wraz z małżeństwem miałabym z tego zrezygnować to wolę nigdy nie zawierać takich związków.

Mhm...Wyrośniemy. Ja już wyrosłam, ale z robienia czegoś wbrew sobie. Dzieci powinny mieć szczęśliwych rodziców, którzy zaszczepią w nich pasję, przede wszystkim do życia.

nowych rzeczy'

Dokładnie! Dzieci wyczuwają niespełnienie swoich rodziców. Sama jestem córką kobiety, która zrezygnowała ze studiów na rzecz potomstwa, i odkąd pamiętam mama zawsze czuła się sfrustrowana z tego powodu.