Nie potrafię niczego osiągnąć w życiu

Mam 24 lata i wszystko przegrywam. Z niczym sobie nie daję rady. Zawaliłam studia, nie mam normalnej pracy (rozdaję ulotki), wszystko mnie przerasta... Nie jestem głupia, potrafię się wykazać, ale potem nagle przychodzi ta potworna rozpacz i rzucam wszystko... Jak mam się zmienić?

You have to fight! Every day. :-D

Łatwo się zrażam, poddaję rezygnacji... Jeśli wam powiem, że rzuciłam studia przed obroną licencjacką to uwierzycie?

wyjedź z katolandii do normalnego kraju, gdzie nei trzeba zap.ieprzac 24h/dobę i mieć 18 dyplomów żeby cokolwiek osiągnąć i wygodnie żyć.

Chcę wyjechać, ale nie mam z kim. Nie mam nikogo kogo mogłabym poprosić o pomoc.

Przyjedz do mnie. :-D

Nie wiem jak zmienić swoje życie. Jak stać się silna, zdeterminowana i zacząć wszystko od nowa, bez oglądania się na przeszłość? Byłam już na leczeniu, ciut się poprawiło, ale potem było tak samo, czyli beznadziejnie. To nie jest tak, że nie jestem ambitna, że mi nie zależy. Po prostu słaba psychika bierze górę nad resztą.

no już nie przesadzajmy z tą obroną licencjata :D:D:D nie każdy musi mieć studia. idź do roboty, do mc donalda np., albo do sklepu.

jak jesteś ładna to poszukaj sponsora - faceci lubią uległe.

Ale mój problem nie polega na tym, że nie mam predyspozycji do studiowania. Bardzo dobrze mi szło z nauką. Chodzi o to, że ciągle mam obsesję, że sobie z czymś nie poradzę i dlatego się poddaję.

To lekki paradoks, nie uważasz? Boisz się, że zawalisz, w związku z czym rezygnujesz i... zawalasz.

Właśnie. Tu chodzi chyba o mój chory perfekcjonizm. Ludzie nie są wcale dobrze przygotowani, nie uczą się, a mimo to podchodzą do wszystkiego na luzie. A ja? Nadwrażliwa, niepewna, przerażona życiem, z tendencją do autodestrukcji.

Nie, dziękuję. Nigdy nie kurwiłabym się dla pieniędzy.

A co ja mam zrobić? Życie mnie przeraża! Najchętniej zniknęłabym z tego swiata :(

Pomyśl, że MUSISZ dać radę, bo nie masz innego wyjścia, skutkuje. Co do studiów, możesz wrócić zdać zaległe przedmioty, napisać pracę, nie jest tak źle jak ci sie wydaje.

Mam dokładnie tak samo jak ty. 21 lat nigdy nie pracowałam, studia byle jakie, zycie byle jakie, nie mam motywacji zeby cokolwiek zmienic, czasem obiecuje sobie ze zaczne uczuc sie jezykow, ze pojde gdzies do dobrej firmy chociaz na wolontariat a pozniej co? odpalam kompa albo tv i wszystko jest po staremu.

Fikuu, nie wiem, czy chcę po tym wszystkim. Chcę wyjechać, zmienić miejsce zamieszkania, znaleźć pracę i iść na nowe studia, bo poprzednie wybrałam pod presją innych.

Mnie też Czekam ciągle na przełom, na coś, co sprawi, że nabiorę wiatru w żagle. Nie zawsze byłam taka apatyczna. Miałam pasje, jaką były malarstwo i fotografia, pochłaniałam książkę za książką, trenowałam wspinaczkę skałkową, pisałam sztuki teatralne, uczyłam się języków. A teraz? Siedzę ciągle przy kompie i czuję się gorsza.

A, i jeszcze jedno. Tragicznie się zaniedbałam. Ważę 82 kg przy wzroście 165 cm. Do tego poszarzała cera, zaniedbane włosy. Życie uchodzi ze mnie niczym powietrze z balona.

masz w niku to słowo, które Ci wszystko niszczy - strach, boisz się wziąć odpowiedzialnośc za swoje życie, rezygnujesz z próby, żeby się nie okazało, że sobie nie poradzisz, zmiana miejsca niekoniecznie coś da dopóki sobie nie uświadomisz, że masz prawo do pomyłek i że będą się one zdarzać całe życie, jak zresztą każdemu, dlatego ludzie podchodzą na luzie, bo wiedzą, że to nie koniec świata; nie zaczynaj wszystkiego od nowa, bo rzadko można siebie przeskoczyć, po prostu małymi krokami podejmuj się wyzwań i doprowadź je do końca najlepiej jak potrafisz... Jesli np. uczysz się gotować na pewno się zdarzy, że coś przypalisz, niedogotujesz, spieprzysz, nikt nie oczekuje, że od razu będziesz szefem kuchni, Ty tez tego od siebie nie wymagaj na początku, wszystko wymaga czasu...

Afraid to shoot strangers- tak ja, jak i ty musimy wziąć się w garść. Ja jestem w trakcie prawka, niedługo czeka mnie przeniesienie na nową uczelnie.. mam nadzieje że uda mi się zmienić swoje życie, chce nauczyć się oszczędności, zacząć zdrowiej jeść żeby poprawić swoje zdrowie i stan cery, uczyć się języków, przestać być bierna i apatyczna, zacząć wychodzić do ludzi a nie popołudniami spać :/ odbyć jakiś staż, praktykę, znaleźć jakąś prace, albo chociaż wyjechać stąd w p**du :/

Wiem, że muszę wziać się w garść i rozpocząć wszystko na nowo, bo zmarnuję sobie życie i będę cierpieć, ale skąd wziąć motywację do zmian?

afraid jest typowym produktem katopolandii, w której albo ulegasz parciu na sukces za wszelką cenę albo jesteś zerem i nieudacznikiem :D potem te zera i nieudaczniki wyjeżdżają na zachód i nagle się okazuje, że bez problemów i napinania się całkiem nieźle żyją.

Przyznaję, odczuwam potworną presję. Widzę, że wszyscy wokół odnoszą sukcesy, są kimś, że kończą kolejne studia, staże, mają kochających partnerów. A ja? Tak naprawdę to jestem śmieciem, bo nic nie osiągnęłam.

Ja mam 26 lat nie mam studiow pracy tez nie .... i nie czuje sie jak nieudacznik ide na przod wiek nie ma znaczenia

do autorki - najważniejsze że lubisz IRON MAIDEN . już Cię lubię !!!:)

Dzięki :) Kocham IM i muzykę metalową :)

Ja chcę znaleźć pracę, ale czy bez studiów mam szansę?

A którą płytę Ironów lubisz najbardziej ??? cmok ,Cmok !! :)

"Fear of the dark". A Ty?