mieliście tak że olaliście jakąś

osobe np. nowo poznaną albo zrobiliście jej przykrość bez powodu? bu sie wyżyć? że ktoś was np zle potraktował?

często pacyfikuje obcych ludzi na ulicy a potem mam wyrzuty sumienia. ogólnie na wstepie nie lubie kogos, dopiero po czasie go "polubiam"

Pamiętacie zapewne o tym jak pisałem, że tzw. „społecznicy” mają możliwość zdalnego podpatrywania was przez Internet. Dla przypomnienia powiem tylko, że mogą was zdanie widzieć i słyszeć ponieważ cała matryca waszego monitora to tak naprawdę kamera która przesyła podglądaczom obraz tego o co robicie u siebie w domu….- tak w domu bo ten program potrafi namierzać ludzi z całej polski niezależnie gdzie znajduję się podglądacz i jego „ofiara”. X Ale nie o tym miał być ten temat – tzn. nadal będę pisał o podglądaniu ale bardziej wyrafinowanym. Nie mam 100% pewności ale docierają do mnie pewne sygnały( pozawerbalne) z których wynika, że nie tylko monitor jest kamerą ale coraz więcej urządzeń w waszym/moim domu. To nie żart. Może to i głupie ale przyglądając się niektórym ludziom którzy mnie podglądają( to są głównie ludzie z pracy) przez monitor; mieszkam od nich w odległości 50-120km…. Chodzi o to, że jest np. taka sytuacja – monitor mam schowany do szafki… wstaję rano do pracy … i gdy już jestem na miejscu to odnoszę wrażenie że oni mnie widzieli mimo tego, że laptop był schowany…. Oczywiście monitor mam schowany …a tu proszę: cała litania sygnałów które mówią „ja cię widziałam…” X Piszę wam to wszystko aby was ostrzec bo jak wam kiedyś napisałem współczesna technologia jest 50-lat do przodu od tego co wie całe społeczeństwo. „NANOTECHNOLOGIA”. Tak że uważajcie na różne urządzenia w waszym domu które migają albo świecą i takie tam…..

tak. lata temu, bylam z kolezanka na woodstocku po raz pierwszy i w nocy ktos skradl nam cala nasza kase ( caly miesiac pracowalysmy w kiosku na to), chodzilysmy po calej okolicy w poszukiwaniu chocby skrawka portfela (liczylam jeszcze na odzyskanie chocby karty bibliotecznej) i w pewnym momencie (bylysmy juz zmeczone, zalamane i wqrwione) z grupy chlopcow rzucajacej sobie jakies gumowe kolko, podbiegl jeden chlopak, i tak przyjacielko z usmiechem zapytal sie mnie: hej, pogracie z nami? i tak sie milo usmiechnal, a ja taka zla, popatrzylam sie na niego i takim wscieklym glosem prawie krzyknelam mu, chamsko: N I E, i poszlam dalej... do tej pory jest mi z tego powodu tak przykro :( chlopak naprawde wydawal sie bardzo mily i cholernie sympatyczny, a ja nie moglam sie wzniesc ponad swoj zalosny bol i wscieklosc i powiedziec mu, spokojnie: nie da rady, bo nie jestesmy w nastroju do zabawy' ;( glupia c**a ze mnie.