cały czas jem nie radzę sobie z tym

Ważę już prawie setkę, a nadal cały czas jem. Nie ma chwili, bym nie pchała czegoś do gęby. Na kolację o 20 zjadłam pieczoną kaczkę, a od tamtego czasu zjadłam jeszcze kilka ciastek synka, lu petitka lubisia, jakieś resztki z lodówki, a teraz popijam to winem. Nie umiem się pohamować, mam ciągłą potrzebę jedzenie czegoś. A może inaczej - nie czuję nasycenia. Ile bym nie zjadła to nie czuję, że mam już dość. Mąż, siostra zjedzą obiad i np mówią, że drugie danie za godzinę, bo teraz już nie wcisną. A ja bym mogła od razu, jakby mój żołądek nie miał dna. Co się ze mną dzieje?!?!

skad jestes moze sie jakos porozumiemy pomoge ci schudnac

Zacznij ćwiczyć, to przestaniesz myslec o jedzeniu;D

ja tez mam juz 96 kg

To wszystko przez brak miłości i seksu, i nie żartuję, próbujesz to zapełnić jedzeniem

Mam podobnie,dzis zjadlam 3 burgery,loda,bombonierke,2 batony,gulasz z makaronem,kabanosy,jogurt z musli,6 pierogow i wlasnue bd jadla nelesniki.

Teraz jeszcze jem lody waniloiwe, Cale pudelko.

a ja czekolade z orzechami,

Ze Zgorzelca. Ale ja nie narzekam na brak miłości. Mam męża, synka, miłości u nas w domu nie brakuje, jest wesoło, ciepło, w małżeństwie układa nam się super, są czasami spięcia, ale takie na normalnym poziomie. Seksu u nas faktycznie nie ma dużo, ale to tylko i wyłącznie dlatego, że z mężem mamy takie temperamenty. Seks nigdy nie był dla nas jakoś specjalnie ważny i na pierwszym miejscu.

Do pierwszego goscia - jak pomożesz mi schudnąć?

codziennie powtarzam sobie - KONIEC!! a na drugi dzień jakbym o tym w ogóle nie pamiętała. Nie znam żadnego umiaru.

Faceta,a tym samym.seksu mi nie brakuje.Smacznego wszystkim

codziennie powtarzam sobie - KONIEC!! a na drugi dzień jakbym o tym w ogóle nie pamiętała.

Chciałabym z tym skończyć, raz na zawsze. Ale nie wiem jak :( Co mam sobie wmówić, jak przemówić do swojego własnego rozumu, by odmienić swoje życie? :(

Jesteś grubą świnią.

przestac siedziec w domu. to przez nude

Mam ochote jeszcze na szyneczke z bulka.

Niestety, powtarzanie sobie tego, że jestem grubą świnią - nie działa. Ja nie mam o sobie innego zdania jak właśnie to, że jestem spasioną krową, rozlazłą lochą...

Ale ja się wcale nie nudzę! Mam rocznego synka, który właśnie zaczął chodzić. Mam na głowie cały dom, cały ogród, który kocham. Spotykam się bardzo często z siostrami, jeździmy na wycieczki, z kuzynkami męża często robimy wypady, na zakupy często robię sobie wypady, z mężem spacery itp. Ja na prawdę nie mam siedzącego trybu życia i nudnego.

I to nie jest tak, że ja non stop myślę o tym jedzeniu. To jest tak, że jak już coś zobaczę to to zjem. Jak otworzę lodowkę np po mleko do kawy, i zobaczę tam np jakąś wędlinę, jogurt itp to to zjem. Nie myślę, że przecież dopiero co zjadłam obiad. Pcham w siebie jak w wór na śmieci :(

Generalnie jedzeniem, a właściwie zajadaniem, rekompensuje się jakieś spychane na margines, niewyrażone potrzeby. Mówisz, że nie jest to potrzeba miłości, więc może chodzi o samorealizację? Lub coś jeszcze innego?

Hmmm, może i faktycznie chodzi o miłość. Ale ze strony rodziców. Ojciec sadysta alkoholik. Matka. Hmmm. Surowa w domu, idealna na pokaz. Potrafiła nas wyśmiewać, nigdy nie dbała o nasze uczucia tylko o to, co inni pomyślą. Czy to przez to? Ale odkąd poznałam męża i mam swoją własną rodzinę to o tamtym jakby nie pamiętam, nie odwiedzam ich..

Ja rowniez sie nie nudze,studiuje,mam mnostwo znajomych i.zajec,uprawiam sport,milosci mi nie brakuje ze str faceta,moze chodzi rodzicow,teraz zaczelam zachodzic w glowe.skad. to sie bierze.

Tak na logikę, gdyby chodziło o rodziców, to pewnie problem zacząłby się już wcześniej. Ale może coś co się dzieje obecnie w Twoim życiu w jakiś sposób przywołało tamte wspomnienia? Od razu mówię, że nie jestem psychologiem, więc tylko mogę sugerować pewne rzeczy. Sama mam problem z kompulsywnym jedzeniem i stąd trochę interesowałam się tym tematem.

Muszę w końcu znaleźć jakiś porządny powód, by coś ze sobą zrobić. Przykleić swoje grube wstrętne zdjęcie na lodówce?

Nie wiem, nie mam pomysłu skąd to się bierze. Na prawdę wszystko jest okej. Tzn na tyle na ile w normalnym codziennym życiu. Wiadomo, że czasami są różne spięcia, z teściami, z młodszą siostrą, że chce mi się spać, a synek już lata, że nie starczyło kasy na lodówkę i trzeba miesiąc poczekać. Ale to przecież normalne życie. Nie mam żadnych mega problemów, które musiałabym aż tak zagłuszać. Jestem lubiana, mamy otwarty dom, często odwiedzają nas znajomi, rodzina, w rodzinie jesteśmy najbardziej otwartym domem, wszyscy mówia, że to my integrujemy rodzinę, często robimy spotkania, ogniska, na których zawsze frekfencja jest pełna, wiem, że lubią bardzo nas odwiedzać. nie ma dnia, by ktoś nas nie odwiedził, ot tak na chwilę, by sie z synkiem klockami na podłodze pobawić... Także o kontakty z ludźmi też raczej nie chodzi.

Cos bym przegryzl Albo ide spac.

Tak bym chciała byc znowu szczupła. Jak ogladam zdjęcia ze ślubu sprzed dwóch lat to wyć mi się chce. Wysoka, 176 cm, długie ciemne włosy, wciecie w tali, piękne ramiona, usmiechnięta, szczęśliwa, wygladałam jak anioł. Bez kitu. A teraz? ubrać się nie ma w co, rozciągnięte swetry, tuniki xxl z lidla. Co za dno :(

Musisz obrać sobei cel dla którego chcesz schudnąć. Ja taki sobie obrałam i w ciągu miesiąca zlecialam 7 kg a w drugim 6 kg. Po drodze jeszcze zgubiłam 1 kg. Tyle mi wystarczyło -- teraz mam 62kg.

A jaki był Twój cel?