szukam przyjazni

Piszcie ludzie dobrej woli, nie obchodzi mnie wasz zawod, wyglad, ile zarabiacie, czy jestescie w zwiazku czy nie, czy macie super zainteresowania. Niech mi ktos przywroci wiare w ludzi

a co takiego sie stalo ze w nich zwatpilas/es?

Ma być Pan,czy Pani?Wiek?

płeć i wiek sa mi obojetne... chcialbym poznac osoby szczere, z otwartym umyslem, nie oceniajace po pozorach, nie myslace o reputacji, wyscigu szczurow itp. i ktore maja ochote na zawarcie prawdziewej, bezwarunkowej przyjazni.. Ehh mozna sobie pomarzyc

a seks ?

nie interesuje mnie to, pisze o przyjazni

mozemy pogadac , skad jestes ?

ja też

Pogadać można, ale może sam zaczniesz od czegoś. Czemu tak mylisz, ktoś cię zawiódł? Nikt przecież nie będzie ślepo tu celował, żeby się przypodobać.

Poza tym przyjaźni się nie zawiera, bo się tak umówimy, tylko to są lata spędzone z drugim człowiekiem, bezwarunkowo, w bólu i radości. to jest oddanie i szacunek, odpowiedzialność za ta osobę, a nie tylko pogadanie sobie o pierdołach od czasu do czasu, pójście na piwko, wspólna imprezę.

re Absolutnie się zgadzam, że przyjaźń wymaga czasu i że nie zawiera się nagle paktu na całe życie, ale od czegoś trzeba zacząć. Mnie samego czasem kusi zostawienie gdzieś zbliżonego postu, w nadzieji, że ktoś gdzieś jest w podobnej sytuacji. Zazwyczaj nie mam dość odwagi; jedno to przyznanie się do własnej klęski, a drugie, strach przed zranieniem. Poza tym, pozostaje ciągła obawa, że tak nie zawiera przyjaźni. Cóż, moi dawni bliscy przyjaciele są teraz daleko, a znajomi, którzy są wokół, lub ludzie których poznaję wydają sie zawsze mieć już swoich własnych, a ja nigdy nie potrafiłem (i nie potrafiłem) przepychać się i zdobywać serca na siłę. Chyba nic złego w nadzieji, że nie jest się jedynym w podobnej sytuacji.

Nikt nie mówi o nawiązywaniu przyjaźni na silę. Chodzi raczej o podtrzymywanie relacji z osobą/osobami, które się zna już jakiś czas, o zabieganie o kontakty, częste spotkania, pogaduchy. Wiadomo, że zawsze zaczyna się od takich luźnych wypadów, właśnie wspólnych imprez, spędzania czasu razem na głupotach właśnie. Tak zacieśniają się więzi, rodzi się sympatia, nic porozumienia. Potem pojawia się zaufanie i ludzie zwyczajnie zbliżają się do siebie na tyle, by poprosić o pomoc, przysługę, nie wstydzić rozmawiać o swoich problemach. Oczywiście taka osoba, jak również i ty/ja może zawieść w trudnym momencie, sprawić przykrość, ból. Ale tak jest w każdej przyjaźnie, nie zawsze jest kolorowo, Ale warto ryzykować nawet jak sie rozczarujesz, bo ludzie popełniają błędy często z głupoty, nieporozumienia i jak im ktoś tego nie powie,nie próbuje nawet nic zrobić, to można stracić prawdziwego przyjaciela/przyjaciółkę w jednej chwili. A można zyskać kogoś wyjątkowego w swoim życiu na zawsze i to zupełnie za darmo:)

To tak nie działa, na przyjaźń trzeba sobie zasłużyć, a jak już ją zdobędziesz to musisz o nią dbać, prościej ją stracić niż zyskać a tak jak ty proponujesz to przyjaźnią się małe dziewczynki w przedszkolu, umawiają że od jutra będą przyjaciółkami :-)