Co po śmierci

Zastanawialiście się co będzie z nami po śmierci? Nie wiem czemu ale jakoś mnie taka myśl naszła... co będzie ze mną jak kiedyś umrę i strasznie się zdziwiłam czemu w ogóle o tym pomyślałam

nie wiem ale wiem co bedzie z politykami Tusku, który trafia na sąd ostateczny. Bóg mówi mu: "Donaldzie, no to gdzie byś chciał: do piekła czy do nieba?". Donald na to, że chętnie przyjrzałby się obydwu możliwościom. Premier patrzy: w piekle tańczą, grają w piłkę i otwierają kolejnego Orlika. W niebie za to smętnie: pieśni religijne, różaniec i modlitwy. Tusk wybiera więc piekło. Gdy tylko tam trafia, wyskakuje diabeł i widłami ładuje go do kotła. "To nie tak miało wyglądać!" – krzyczy Tusk. "PR to się od ciebie uczyłem" – odpowiada Pan Bóg

Nikt z tamtad jeszcze nie wrocil.

Zależy czy chodzi o sferę duchową czy fizyczną

No jeśli chodzi o sferę fizyczną to wiadomo co będzie.. chodzi mi o moje prawdziwe ja to które jest we mnie i mówi mi co mam robić... myśli itp zniknie? przejdzie gdzieś dalej.... ciężka sytuacja do ogarnięcia nie?

mowisz o duszy :P

No jeżeli tak rozumiecie definicję duszy to tak. Żeby mówić o duszy trzeba mieć chyba sprecyzowaną definicję , no ale tak można przyjąć że mówimy o duszy. Co będzie ze mną jako ,,prawdziwą mną''

" prawdziwa ty " czyli dusza po śmierci wraca do swojego Stworzyciela :) wraca do Domu .

czyli to całe życie które już jest za mną i to które jest jeszcze przede mną to jakby fikcja? nie jestem w domu? nie byłam w domu? Dopiero tam zmierzam? Ludzie wydaje wam się to normalne? Jak zaczyna się o tym dłużej myśleć to można dostać p*****lca

Sprecyzuj-prawdziwa mna.

mnie sie to wydaje bardzo normalne . A nawet pocieszające :)

A ja sobie ostatnio uswiadomilam ze kiedys mnie juz nie bedzie...a wszystko inne pozostanie. Przestraszylam sie wtedy bardzo,ale im wiecej myslalam nad tym to to uczucie gdzies mi ucielko i juz nie odczuwalam tego strachu. hm.

Kiedyś jako dziecko często się zastanawiałam dlaczego ja to jestem ja . Ciężko to opisać ale myślalam sobie wtedy, że na świecie jest tyle ludzi że mam tyle koleżanek znajomych , kuzynek itp i dlaczego ja nie jestem OLĄ , AsiĄ, Basią itp. Wiem , że był to etap rozwojowy, wiązał się zapewne z rozwojem mojej tożsamości, ale dało mi to później do myślenia. Jeżeli już zbudowałam ten gruntowny obraz własnego ja, Czyli : mam uczucia, myślę, czasem wydaje mi się że myślę o kilku rzeczach na raz, śnię, zapamiętuję, komunikuję się z innymi. Oznacza to że jestem, żyję Jestem Tym kim miałam być , nie jestem asią basią kasią. Dlatego często wracam do dzieciństwa kiedy myślę , że JA to Ja.. no i pytanie co ze mną będzie gdy ostatni oddech ze mnie ujdzie.

a o tym że mnie nie będzie a wszystko inne zostanie tez już myslalam i tez jakoś przeszło, Ogólnie te myśli przychodzą, straszą nas ukradkiem i szybko odchodzą. Sądzę że dzieje się tak ponieważ wiemy, że nigdy nie znajdziemy odpowiedzi na to pytanie i nasza psychika podpowiada nam że szkoda naszego wysiłku na myśli o tym a po drugie działają też pewnie instynkty samoobronne które błyskawicznie oddalają nam te myśli, żeby nie zaburzyć psychiki ... ciekawe zjawiskooo

To ciekawe bo ja cie nie rozumie totalnie :D Ja jestem ja. I jakos nie moge sobie wyobrazic zebym byla kims innym.