Brak energii na życie

Mam 22 lata straciłem wszystko. Mimo dużej rodziny nigdy nikomu nie mogłem się wygadać . W dzieciństwie mam wrażenie że byłem lubiany. Lecz z biegiem czasu coraz bardziej się zamykałem w sobie , nie znałem się na jakichkolwiek żartach byle co mnie sterowało.. Byłem nie ogarnięty. Inni zaczęli robić sobie ze mnie żarty co mnie denerwowało zacząłem unikać znajomych i tak o to zostałem sam. Zawsze brakowało mi energii. W dzieciństwie nie było jeszcze tak źle ale moje życie zaczęło mknąć w dół . Nadal tak jest tylko problem w tym że gdy już poczuje grunt pod nogami z którego można się odbić jednak nie na tyle aby coś znacznie zmienić i wtedy zaczna się bezsilny samowolny spadek w miejsce które już znam . Nie widzę sensu w dalszym życiu , można je porównać do Syzyfa który wtaczał kamień na szczyty lecz przy wierzchołku zawsze wymykał mu się z rąk i wtedy musiał zacząć od nowa. Ja natomiast długo spadam szybko się odbijam aby znów bezsilnie powoli mknąć w dół nie widząc w tym wszystkim sensu