Czy tylko mnie jest obca odwzajemniona miłość

? Nadeszła kolejna jesień, a ja znowu spędzam dni i noce samotnie...

a czym dla ciebie jest milosc?

i co masz zamiar z tym zrobic ? jakies pomysły

Nikt cię nie chce?

Miłość jest dla mnie najpotężniejszym uczuciem, jaki można obdarzyć drugiego człowiekiem, wspólnotą myśli i porozumieniem dwóch dusz, które będą sobie oddane niezależnie od okoliczności.

nie kochanie milosc to DECYZJA

Co brałaś, podziel się

a trudno ja bedzie czyms zastapic

Co zamierzam zrobić? Właśnie się zastanawiam... Chyba chodzi o moją nieśmiałość i wstydliwość, które sprawiają, że nigdy nie przejmuję żadnej inicjatywy, gdy ktoś mi się podoba. Nie jestem jakąś szkaradą, byli faceci, którym się podobałam, ale niestety zawsze bez wzajemności...

miłość to uczucie a nie decyzja

jesli masz dziecko to oczekujesz od niego ze bedzie zachowywalo sie tak jak ty chcesz bo w przeciwnym wypadku cie nie kocha?

skoro milosc to uczucie to powiedz mi co czujesz do niemowlecia ktore nie daje ci spac przez pol roku bo ustawicznie ma kolki wstawiasz je po pol roku do okna zycia? :P, :P, :P

To jest moja definicja miłości, tak sobie ją zawsze wyobrażałam. Mimo ćwierćwiecza życia na tym świecie nigdy nie było mi dane jej zaznać. Zawsze byłam skazana na samotność i odrzucenie. Gość - nic nie brałam, spokojnie :)

musze byc w takiej sytuacji zeby powiedziec co czuje do tego niemowlecia

Ja tak samo. Jasne, że miłość ma różne oblicza, niemniej teraz mam na myśli bardziej uczucie, jakim darzę mężczyznę. O dzieciach nigdy nie myślałam ani nie myślę.

Milosc to nie tylko uczucie, nie splycaj tak tego

Może to zabrzmi zabawnie, ale na moje dotychczasowe życie składa się na kilka długotrwałych zadurzeń i masę przelotnych zauroczeń. Wszystkie były przeze mnie mocno skrywane i mężczyźni, do których wzdychałam, nigdy się nie zorientowali, że coś może na rzeczy. Najgorzej wspominam uczucie do kolegi geja, w których kochałam się aż cztery lata. Teraz z kolei od trzech lat myślę ciągle o chłopaku, którego kiedyś poznałam na uczelni, a z którym utraciłam już kontakt.

To także pewnego rodzaju motywacja, coś, co daje nam chęć bycia lepszymi, skłania do poświęceń, pracy nad sobą... Ale nie o definicjach ten temat. Pytam raczej, jak sobie z tym wszystkich radzić? Miłość mnie przeraża, boję się, że ujawnienie uczuć spotka się z odrzuceniem i wykpieniem. Stąd ta powściągliwość.

Hmmmm?

mam to samo. bardzo podoba mi się facet, ale prócz spojrzeń prosto w oczy na nic innego nie mam odwagi. już od dłuższego czasu mowie sobie, ze sie do niego usmiechne i nic... jutro wezmę się w garść i spróbuję..

Próbuj, to ci mówię w ciemno. Sama rozważam możliwość zagadania do człowieka, który mi się podoba przez fejsbuka, ale mam niezłego stracha, bo my się prawie wcale nie znamy.

Chaquel Dema może mieć rację z tą decyzją. Nie pomnę artykułu i gdziem to znalazła ale ponoć jest sposób, żeby siebie przeprogramować troszkę siłą autosugestii. Tak jak człowiek nieśmiały może wyćwiczyć pewne umijętności interakcji z innymi ludźmi i nabrać pewności siebie o tyle podobny patent jest możliwy w sprawach uczuciowych. Ergo jest możliwe wypracowanie mechanizmu, który nas nastraja do dania szansy ludziom odwzajemniającym nasze zainteresowanie i hamującym nas przed zadurzaniem się w osobnikach, które nas olewają. Swoją drogą czy ktoś mi może wytłumaczyć czemu baby lubią cierpieć z miłości? Ja zawsze myślałam, że to frajda być kochanym przez kogoś z powodzeniem i świadomość bycia kimś ważnym w życiu innego, a nie ryczenie z kubkiem melisy w łapie i stany depresyjne bo "On mnie nie chce"....