Czy są tu osoby z prokastynacją jakie są wasze sposoby na uniknięcie konsekwencj

braku wykonywania określonych zadań? Ja jestem teraz na studiach i notorycznie jestem nieprzygotowany na ćwiczenia. Nic mi się nie chce. Przez całe gimnazjum, liceum i 1 rok studiów migałem się wręcz cudem, by tylko nic nie robić. Boję się, że miarka się w końcu przebierze i struna pęknie, ale odrabianie zadań domowych zawsze sprawiało mi niemal fizyczny ból i wywoływało rozpacz. Radziłem sobie zawsze dzięki zdolnościom i uczyłem się tylko z nożem na gardle na egzaminy, poprawy itp( zazywczaj na ostatnią chwilę). Nie wiem jak przejdę przez życie, ale czuję, że to jest silniejsze ode mnie. Po prostu jest dla mnie niemożliwe zrobienie czegokolwiek co mnie nie interesuje i nie sprawia mi przyjemności. Nie wiem już co mam robić.

Prędzej czy później coś tym zawalisz - studia, pracę, związek itp. Wtedy się obudzisz z ręką w nocniku i pomyślisz że byłeś głupi i przez lenistwo straciłeś coś co jest ważne. Uświadom sobie że życie nie polega tylko na przyjemnosciach.

I uwierz, zrobienie czegoś co nie sprawia przyjemności jest możliwe. Nikt tego nie lubi i każdy spędziłby życie wyłącznie na przyjemnościach ale się nie da. Pomyśl że kiedyś będziesz musiał utrzymać rodzinę, znaleźć pracę itd. Całe życie przed Tobą, nie sposób go przeżyć wyłącznie na przyjemnosciach.

A co do sposobu uniknięcia konsekwencji - nie ma takich. Szef nie będzie Cię głaskał po głowie za zawaloną pracę, jak będziesz miał firmę i będziesz sam dla siebie szefem, to klienci też nie będą wyrozumiali. Żona/ dziewczyna też w końcu dostanie szału bo z takim leniem nie da się żyć. Na studiach pewnie już Cię mają za lesera, weź się za siebie bo czas jest najwyższy.

No, ale skoro przez tyle czasu miałem szczęście i udawało mi się to czemu teraz ma mi się nie udać?

Bo szef na pewno nie będzie tak wyrozumiały jak nauczyciele. Choćby dlatego. I dlatego że przeżyłes dwadzieścia (kilka?) lat a masz do przeżycia kilka razy tyle. I dlatego że w końcu będziesz musiał zacząć żyć swoim życiem, zarabiać na siebie, mieć gdzie mieszkać i utrzymywać się za swoje pieniądze, a nie rodziców.