Co myślicie o osobach które przez wiele lat podkochują się

w tej samej osobie i wolą już samotność niż bycie z kimś innym niż obiekt ich westchnień?

tchórze. Łatwiej jest "podkochiwać" się w wyobrażeniu o danej osobie niż poznać kogoś z krwi i kości.

Ja tak mam :( Od blisko czterech lat wzdycham do tego samego faceta. I to nawet teraz, gdy studia się skończyły. Tęsknię za nim, chcę być obok, powiedzieć mu, że jest mi bliski, ale wraz z końcem studiów urwał się kontakt.

Debile.

Żyj tak dalej, będziesz coś z tego miała :D na pewno.

Każdej normalnej osobie po jakimś czasie mija zakochanie i jest w stanie zwiazac się z kims innym,nie masz nikogo lepszego na horyzoncie?On był taki wyjątkowy? Czy nie masz zadnych szans na wejście w związek?;)

Dlaczego debile? Raczej nieśmiali, delikatni ludzie, którym brak odwagi w tych sprawach.

tęsknisz za nim, czy za avatarem który sobie przez ten czas stworzyłaś?

Nie tłumacz się delikatnoscią. To nie dla ciebie facet skoro nie masz do niego dostępu. To logiczne przecież.

Mam szansę. :) Interesowało się mną kilku facetów, jeden nawet teraz często do mnie zagaduje. Nie powiem, są mili, inteligentni, wykształceni, uśmiechnięci, ale nic do nich nie czuję. Tęsknię za nim.

Ależ ja jestem delikatna i to bardzo. Boję się odtrącenia i dlatego wzdycham po kryjomu. Ale powoli mnie to męczy. Moorland - jestem świadoma jego wad. Problem w tym, że nawet one nie są w stanie mnie zniechęcić.

a znasz go chociaż dobrze? Bo skoro kontakt się urwał to wątpię, żebyście byli bliskimi przyjaciółmi.

Nie znam go dobrze, ale pewne wady zdążyłam zarejestrować. Zarazem nie zniechęcają mnie one, bo ogólnie rzecz biorąc boję się ludzi bliskich ideału.

tchorze i debile? ja ze swoja taka osoba nawet o tym rozmawialem. nie na zasadzie wyznan tylko tak na luzie po prostu. Rozmowa przykawce niby niczym niezobowiazujaca. Co mi z tego przyszlo? Po jakims czasie wyrzucenia jalby tego sie uwolnilem. Czy to debilizm? Niesadze by w zakochiwaniu sie w nieodpowiednich osobach bylo cos glupiego. Zdaza sie ;-)

ale już zdążyłaś sobie ten ideał w głowie wykreować. Wady do zaakceptowania, pewnie sporo zalet...do tego nieosiągalny, więc nie może Cię skrzywdzić odrzucając. Poszukaj żywej osoby, a nie żyj wyobrażeniem o kimś kto może być zupełnie innym człowiekiem niż Ci się wydaje. I nie chodzi o wady - jego charakter może być po prostu inny i wcale byście się nie dogadali.

Zauważył Cię? Może zabrakło jakiegoś porozumienia? Empatia wyrabia się średnio w wieku około 30 lat. Bez tego nie ma szans na szczerość.

Traktował mnie jak koleżankę ze studiów, nic ponadto. A ja tak bardzo chciałam uchodzić w jego oczach za wyjątkową. Nie obchodzili mnie inni faceci, nawet jeżeli byli obiektywnie rzecz biorąc bardziej atrakcyjni.

musiałaś być dla niego cholernie nudna

nie gniewaj się, coś mi się na cynizm zebrało, kiedyś taka jedna dziewczyna pochłaniała mnie tygodniami wzrokiem, była pięknie samotna, a ja byłem zadufanym w siebie dupkiem, kiedyś może jej się odwdzięczę

Coś go może blokowało np. wiedział, że jest różnica zaangażowania i nie potrafił dać się wziąć krótko na początek czyli może blokowało go coś innego np. była różnica zażyłości między wami abstrakcyjnie (może Twoi znajomi i jego towarzystwo też stwarzali mezalians).

Nawet nie miał możliwości stwierdzić, czy jestem nudna, bo jestem człowiekiem zamkniętym w sobie i tylko nieliczni mnie znają lepiej. Zatem nie osądzaj, pomarańczko!

wolisz z nickiem? piękno potrafi krzyczeć milczeniem, ale większość mężczyzn jest głucha

Nie gniewam się. :)Ten "mój" akurat się nie domyśla, że coś jest na rzeczy. Całe studia nic nie dałam po sobie poznać. Śmiałam się w duchu, że "żaden z niego cud" i myślałam, że mi w końcu przejdzie, a tu masz babo placek...

albo po prostu mu się nie podobała, możliwe, że w ogóle by się sobie nie spodobali gdyby się poznali bliżej.

Bardzo możliwe, ale tu jest pies pogrzebany, że nie pewne. I nawzajem.

W sumie to jesteśmy podobni. Oboje spokojni, można rzec nieśmiali, zamknięci w sobie, niezbyt angażujący się w życie towarzyskie na uczelni. On żył w swoim świecie, ja żyłam w swoim. I może to mnie w nim zauroczyło?

nie możesz stwierdzić, że jesteście podobni bo go nie znałaś. Mógł być jedną z tych osób które na uczelnie przychodzą się uczyć, a znajomych mają spoza studiów.

ej Moorland, bystra z Ciebie babka, czy ja nie piszę zbyt pompatycznie?

mnie się tam podobają Twoje posty :P

Dziękuję, zawsze to jakiś punkt zaczepienia