Moja refleksja na temat życia

Dlaczego ludzie tak bardzo UWIELBIAJĄ wtykać nos w cudze sprawy i mówić innym jak mają żyć? Dlaczego nie mogą zająć się sobą i skupić się na własnym życiu i szczęściu i innym pozwolić na to samo? Dlaczego by nie pozwolić niektórym osobom żyć z partnerem tej samej płci, jeżeli to jest ich szczęście? Dlaczego naciska się na kobiety, że powinny mieć dzieci, jeżeli nie każda czuje taką potrzebę? Dlaczego wciąż niezbyt przychylnie patrzy się na ludzi, którzy żyją razem bez ślubu? Dlaczego nie mogę swobodnie wyznawać wiary takiej, jaką uważam za słuszną i zgodną z moimi przekonaniami - zawsze znajdzie się ktoś kto wie lepiej i będzie się starał przekonać mnie do swojej racji i swojego wyznania. Ludzie! Dopóki inni nie wyrządzają krzywdy osobom trzecim swoimi wyborami i ścieżkami życiowymi - PO JAKĄ CHOLERĘ WTRĄCACIE SIĘ W ICH ŻYCIE? Wy wcale nie wiecie lepiej, co jest dla nich najlepsze! Skupcie się na własnym życiu, na uszczęśliwianiu siebie, a nie innych. Czy naprawdę tak trudno to pojąć? Nie rozumiem, co jest w tym skomplikowanego? Wytłumaczcie mi to, bo doprowadzają mnie do szewskiej pasji ludzie, którzy krytykują i wtrącają się w życie tych, którzy chcą żyć inaczej. Jakim prawem? Oczywiście - wolność jednej osoby kończy się tam, gdzie zaczyna się wolność innej osoby. I to powinni sobie wtłuc do głowy wszyscy bez wyjątku. Niech każdy żyje w taki sposób, jaki sobie wymarzył - jeśli w ten sposób nikogo nie krzywdzi, to dlaczego nie? Czy wyrządzam komuś krzywdę, jeśli będę wyznawcą katolicyzmu/buddyzmu/judaizmu/...? Czy wyrządzam komuś krzywdę jeśli po prostu nie będę wyznawać niczego? Czy wyrządzam komuś krzywdę jeśli będąc kobietą mówię, że nie chcę mieć dzieci? Czy wyrządzam komuś krzywdę żyjąc z partnerem bez ślubu? Albo żyjąc z osobą tej samej płci? Przestańcie piętnować, uciskać, umoralniać... A świat zmieniajcie zaczynając od siebie.

nakazujac innym zyc tak jak oni sami zyja utwierdzaja sie w przekonaniu, ze sami wybrali dobra droge.

A dlaczego muszą się utwierdzać? Czy nie dlatego przypadkiem, że nie czują się do końca szczęśliwi? A przecież jasne jest wtrącanie się w życie innych, to nie jest sposób ani na własne, ani na cudze szczęście.

EDIT: A dlaczego muszą się utwierdzać? Czy nie dlatego przypadkiem, że nie czują się do końca szczęśliwi? A przecież jasne jest, że wtrącanie się w życie innych, to nie jest sposób ani na własne, ani na cudze szczęście.

Dokladnie dlatego. Latwiej przelknac swoje neiszczescie, jak to samo spotyka innych.

a po co sie nad tym tak rozwodzic, wystarczy nie sluchac i robic swoje. Ja zawsze tak robie.

Pewnie, to świetnie, jak masz na tyle silny charakter, że nie przejmujesz się presją jaką nakłada na Ciebie społeczeństwo, rodzina i inni. A co z tymi, którzy tyle tej siły nie mają? Wtedy trzeba wybrać: żyć w zgodzie z własnymi przekonaniami i narazić się na nagonkę ze strony otoczenia, czy ulec innym i płynąć z prądem nawet jeśli to jest absolutnie wbrew mnie. I jedna i druga opcja stawia taką mniej odporną psychicznie osobę w fatalnej sytuacji. A wystarczyłoby tylko, żeby inni ludzie zajęli się swoim własnym życiem. Tylko tyle i aż tyle.

Wiem, że tym tematem świata nie zbawię; po prostu chciałabym wiedzieć, dlaczego jedni potrafią to zrozumieć, a inni nie? Przecież to naprawdę jest proste i logiczne jak budowa cepa.