Nie potrafie pracowac z ludzmi

j.w

ja to samo. zaraz sie przejmuje, ze ktos mi powiedzial. stresuje sie byciem z ludzmi.

Ja też.Nie jestem leniwa.Wolę pracować sama.

ja nie potrafie sie odnalesc wsrod ludzi. czuje sie wtedy spieta , zdenerowowana. a nie wyobrazam sobie pracy gdzie te 8 h musze z mkims przebywac,.

ja tez juz wole sam przezucic 3 tony wegla na zime niz robic to z kims

a pracujecie gdzieś???

ja pracuje na czarno- roznosze ulotki reklamowe.

ja nie, bo przeraza mnie praca z ludzmi a musze zaczac bo nie mam za co zyc juz

a ja od nowego roku muszę szukać pracy i przeraża mnie ta perspektywa bo u mnie w okolicy kompletny brak perspektyw a ile macie lat???

za kilka ni skoncze 29

Eh, to czemu nic z tym nie robicie? Do psychologa marsz! Może to fobia społeczna. Też to miałam i do tej pory mam trudności.

mnie też przeraża praca z ludźmi zwłaszcza jak słyszę jakie stosunki panują u kogoś w pracy...ludzie są coraz gorsi...zamiast jeden drugiemu pomóc to cię jeszcze skopie...

więc po co mamy isc do psychologa skoro Tobie i tak nie pomógł ? kasę wyrzucic ?

u mnie taki problem ze na codzien nie mam kontaktu zludzmi czyli nie spotykam sie z nikim, nikt nas nie odwiedza a my tez zadko do kogos chodzimy. wiec ciezko odnalesc mi sie wsrod ludzi.

Jaką kasę? Do lekarza rodzinnego skierowanie do psychologa, to po pierwsze. Miałam fobie, ale już jej nie mam. O wiele mniej się stresuję, tylko czasami, w zależności od sytuacji. Mam głównie problem z nawiązywaniem kontaktów, na początku. Ale fobii już nie mam. Jeśli ktoś mówi, że nie chce iść do psychologa, chociaż ma takie problemy, to po prostu ręce opadają. Trzeba próbować sobie pomóc, robić coś z tym. Chyba że lubicie tak sobie narzekać i żyć jak gó*no.

hej mam to samo. I na nieszczęście pracowałam kiedyś w firmie, gdzie ludzie byli traktowani przez innych pracowników jak śmieci, jak przedmioty. Przepłakałam wiele nocy, bo też się wszystkim przejmuję. Ale pracować trzeba było. Z wielką ulgą cieszę się, że nie muszę już pracować w tej firmie. Nie lubię ciągłego kontaktu z ludźmi, męczą mnie. Nie lubię ich humorów, wywyższania się.

ale skad mam wziac ludzi z ktorymi moge sie codziennie spotykac.?

Tak w ogóle to brałam leki, miałam też depresję. Leków już nie biorę, zwalczyłam depresję, chodzę 5 razy w tygodniu na terapie grupową, takie zajęcia z innymi ludźmi, terapeutkami. Robimy tam różne rzeczy. Myślę, że to jest najlepsze rozwiązanie. Tylko, że ja mieszka za granicą, nie wiem jak to jest w Polsce. Ale chyba podobnie.

Po pierwsze: zacząć się leczyć. Możesz także zapisać się na jakieś kursy. Może to głupie, ale możecie też poszukać ludzi z podobnymi problemami przez internet. Są fora specjalnie dla ludzi z problemami. Można z ludźmi z takich miejsc się spotykać. Szukać kogoś z twojego miasta. Warto spróbować.

ui mnie tego niema. chodzilam do psychologa ale ona szukala przyczyny gdzie inadziej. nie potrafila mi pomoc.

No ja też kiedyś poszłam, p***a miała być przygotowana, miała przeczytać moją historię choroby i doradzić, a ta suka zamiast tego mówi do mnie - mogę zapalić, nie będzie przeszkadzało? Ja w szoku mówię nie, ale już się wkurzyłam, a ona zaś do mnie - no to o co chodzi, proszę powiedzieć z czym Pani przyszła... Ani nie przeczytała, ani nic nie wiedziała. W******a mnie do tego bezsensownym pytaniem czy ja się nie chcę przypadkiem zabić. Głupia tępa franca.

odnoszę wrażenie, że niektórzy psychologowie chcą wręcz jeszcze bardziej zdołować już i tak załamanych pacjentów. Czują się wtedy mają lepiej?