Nie mogę poradzić sobiez tym że wszystko przemija i ludzie umieraja

Odebrałam dzisiaj zdjęcia od fotografa i na jednym z nich był mój piesek, który zdechł kilka lat temu... Siedzę od jakiegoś czasu i ryczę nad tym zdjęciem. Przypominam sobie jak go głaskałam jaką miał sierść...Boję się śmierci. Nie tyle swojej co moich bliskich...że wszyscy poumierają a ja już nikogo nie będę mieć przy sobie...rodziców, męża...nie wyobrażam sobie starości i bolesnych wspomnień, gdy będę starsza kobietą, a tych których kocham zabraknie... Dziwi mnie czemu ludzie żyją dalej po tym jak umrze ktoś bliski, że potrafią sobie z tym poradzić. Pewnie tak myślę bo nie przeżyłam jeszcze tak naprawdę śmierci nikogo bliskiego, to dopiero przede mną, więc nie wyobrażam sobie jaki to będzie ból i cierpienie, gdy samo myślenie o tym wprawia mnie w tak ponury nastrój. A najgorsza jest ta bezsilność bo ze śmiercią nie da się wygrać. Musiałam się tu wyżalić

nie wiadomo do kogo pierwszego zapuka kostucha wiec zaloz ze ty umrzesz pierwsza i od razu twoje problemy znikna

może nawet chciałabym by tak się stało, byłoby łatwiej. Dlatego tak bardzo cenię tych których kocham. Bo niewiadomo kiedy ich albo mnie może zabraknąć.