mieszkanie po ślubie

pobrliśmy się 3 miesiące temu, mieszkamy w domu moich rodziców. myslałam, że będzie dobrze, bo moi rodzice byli zawsze w porządku względem mnie. mamy piętro. ale dzisiaj, kiedy mama zawołała mnie,żebym poszła jej po marchewkę do piwnicy to się wkurzyłam - akurat korzystając z wolnego dnia w pracy sprzątałam moją kuchnię, i słyszę wołanie, zeszłam do niej a ta do mnie przynieś mi z piwnicy marchewkę, albo chciałam poleżeć rano dłużej to o 8 przyszła, żebym wstała o trzebba coś zaczać robić, kiedy remontowaliśmy piętro niby mimochodem wtrąciła, że ona tylle się naszukała żeby dobrac podłogę do drzwi i że biedna Martyna(moja siostra) bo jej sie już żaden skrawek domu nie zostanie - kiedy w korytarzu na naszym piętrze zrobilismy sobie komodę z butami i lustro, dobijające,musiałam się wypisać tutaj.

chocby rodzice i tesciowie byli do rany przyłóz to za nic nie chcialabym mieszkać ani z jednymi ani z drugimi. A z mężem jestesmy p[o slubie zaledwie dwa miesiace, ale od ponad roku mieszkamy razem. Zreszta zamieszkalismy razem po dwoch miesiacach znajomosci. I moi rodzice i jego to swietni i nie ingerujacy ludzie, ale nie....mimo wszysto wspolne mieszkanie odpada. Tesciow widuje kilka razy w miesiacu, wiem ze sie ciesza jak przyjezdzamy bo syn jest ich jedynym dzieckiem i na pewno jest im milo, moich rodzicow odwiedzam z racji miejsca zamieszkania troche rzadziej, ale tez mamy dobry kontak. Ale wspolne mieszkanie odpada. Wiadomo ze sa sytuacje wyzszej koniecznosci, ale mam nadzieje ze takiej ewentualnosci nie bedzie.