jej zachowanie sprawia że nie wiem co robić z tą znajomością

20 . tyle ma lat dziewczyna, którą poznałem W dniu jej urodzin napisałem jej , by każdy dzień był jak jej urodziny -napisała mi , że lepiej, żeby nie-bo właśnie siedzi sama w domu i pije piwo -doszliśmy do wniosku, że fajnie było by się spotkać, ale obecnie dzielą nas kilometry-przeprowadziła się Jest to luźna znajomość Pewnego wieczoru chciałem sprawdzić, czy Ona faktycznie chce się ze mną kontaktować uznałem, że jak nie odbierze, tzn, że mogę sobie odpuścić Dzwonię---i nie odebrała, było późno uznałem, że to już koniec Gdy po 4 minutach napisała, że nie może teraz odpisać, ale zadzwoni do mnie w niedzielę i , że MIŁO, że O NIEJ PAMIĘTAM minął piątek,sobota, nastała niedziela i nie zadzwoniła. Wcześniej zrobiła podobnie ze spotkaniem,odkładała, a gdy powiedziałem, że to nie ma sensu zgodziła się w ostatniej chili, pisząc, że ma nadzieję, że jeszcze bym się do niej odezwał Zwodzi do ostatniej chwili- nie rozumiem jej zachowania Czy to jakaś gra? jaka?

Lubi Cię raczej, ale ma jakieś swoje problemy + perspektywa znajomości na odległość nie jest kusząca. I myślę, że potrzebuje wsparcia. Ale najlepiej jak z nią szczerze porozmawiasz zamiast unosić się honorem.

to nie gra, nie zdążyła odebrac****ewnie chce abyś do niej zadzwonił. Bo ona chce odebrac twój telefon do niej. Ja tak to widzę:)

a porozmawiać z nią dokładnie o tym, pytając co się dzieje i o moich obawach? bo ja się po protu niepokoję o to, czy narzucam się jej i nie chce jej płoszyć nie chcę popełnić błędu

trzeci tydzień się z tym czaję, wiem, że to może być śmieszne, ale na prawdę nie wiem co zrobić a też kiedyś znałem dziewczynę, która wydawała mi się osobą, która chce, by to ciągle mężczyzna się starał czy to normalne, czy powinna być jakaś równowaga-wzajemność?

ale to miło starac sie dla kobiety, o którą się stara nie:)

Jeśli się okaże, że ona jednak myśli inaczej lepiej chyba by tak się okazało wcześniej niż później. Co ma być to będzie, szczerze rozmawiając co takiego możesz stracić?

Na dłuższą metę wg mnie równowaga musi być. Ale na początku zwykle jest tak, że to jedna strona ma większą inicjatywę, drugie może potrzebować w tym momencie akurat większego wsparcia... Musicie pogadać i tyle ;)

macie rację po prostu może mam jakieś małe strachy przed sytuacją, gdy to ja bym się starał. I tylko ja Wiem, że mam tendencję do zbytniego brania na siebie odpowiedzialności i ewentualnego poczucia winy za niepowodzenie w związku.