zły kontakt z ojcem

mam 19 lat, a moj tato 57. nie rozmawiamy ze sobą w ogóle, przez całe życie tak było, zamieniamy ze sobą 2 słowa na miesiąc choć żyjemy pod jednym dachem. mam też brata, starszego, z którym dobrze się dogaduje. kiedy jestem z nim w jednym pomieszczeniu czuje sie jakbym była w obecnosci obcej osoby, nie umiem mu nawet powiedzieć ze czegos potrzebuje, ze wszystkim ide do mamy. mam starszych rodziców bo jestem niestety dzieckiem nieplanowanym z tego co mama mówiła, że byłam po prostu prezentem, tak mnie określają. dziwnie sie z tym czuje bo chcialabym tez zamieniac kilka zdan z tatą, nie wiem czy on ze mną też. widze jak koezanki swietnie sie dogaduja ze swoimi ojcami, ja nie. nie bede mu o tym mowic, ze czemu tak jest, czemu nie rozmawiamy, ze chce to zmienic, bo nie potrafie tak z nim rozmawiac. jest ktos tutaj w podobnej sytuacji? zawsze tak bylo czy stalo sie tak w jakims konkretnym momencie?

też mam to samo nie dogaduje się mieszkam tylko z nim,,, ale do tego nie mam matki nie żyje mam 22 lata i czuje że on jest mi obcy nie rozmawiam z nim bo on zawsze jest zły tragedia był też alkoholikiem pragnę wynieść się z domu jak najdalej i mam tez brata jedyna osoba z która pogadam w tym domu ehhh

najgorsze jest to, ze traktuje sie ojca jak kogos obcego, a to przeciez rodzic...

jak tak samo. ojciec jest alkoholikiem a jak nie pije to i tak z nim nie gadam juz ładnych pare lat. Fakt nie mieszkam juz z rodzicami ale i tak z ojcem nie gadam. Teraz ojciec siedzi w więzieniu bo matka za znęcanie założyła mu sprawę. w sumie to i tak nie wazne bo po tylu latach nie jestem w stanie z nim gadać.