paniczny strach o życie noworodka

Mam 2-tygodniową córeczkę i mimo, że mała jest zdrowa to cały czas zadręcza mnie myśl , że zachoruje np: na zapalenie płuc i umrze. Miał ktoś tak? Jak sobie poradzić z tym lękiem? Wpływ na moje zachowanie może mieć fakt , że urodziła się przez cc (waga 2500) z powodu zanikającego pulsu na próbie oct.

Moja tez sie urodzila przez cc i tez wazyla 2500 :) Tez sie o moja córcie martwie zeby byla zdrowa i dobrze sie rozwijała. Ale nie mozna przesadzac bo inaczej zwariujesz.Ciesz sie z macierzynstwa i nie zadreczaj takimi myslami.Wszystko będzie dobrze :)

No właśnie już jestem na granicy szaleństwa... Myślę, że jak przybierze na wadze i będzie miała z 2 miesiące to będę spokojniejsza, a teraz to jest taki mały szkrab, że strach na ręce wziąć.

Tez tak mialam z pierwszym dzieckiem. Moze to jeszcze hormony pociazowe. Ale to moga byc poczatki depresji poporodowej. Powiedz o tym poloznej jesli do ciebie przychodzi, a pewnie tak, albo swojemu lekarzowi, powiedz ze panicznie boisz sie o zdrowie dziecka i nie wiesz czy to normalne czy popadasz juz w obled, lekarz bedzie potrafil zdiagnozowac depresje a to jest uleczalne. Powodzenia.:)

bo ja wiem moja urodziła się w 35 tygodniu 2300 g potem spadła 1950 g leżała w Międzylesiu ze mną dość długo i nawet przez chwilę nie myślałam negatywnie tylko że musi być dobrze dziś ma 5 lat i kocham ją nad życie jak i resztę moich dzieciaków spokojnie myśl pozytywnie i ciesz się bo dziecko cholernie szybko rośnie i czasem tęskni się za tym jak było malutkie

Strach o życie Małej jest powiązany z początkiem depresji? Myślałam, że jakby dziecko było mi obojętne to bardziej "podchodziłoby: pod depresję.

Musisz postarać się nad tym panować, bo oszalejesz! A to dopiero początek :-( Ja mam 4 miesięcznego, radosnego, prawidłowo rozwijającego się synka a ciągle się czegoś doszukuję i panicznie boję i to od samego początku, najpierw drżałam o wynik badań przesiewowych, chociaż nie miałam do tego żadnych podstaw... A najgorsze to sprawdzanie wszystkiego w necie :-\ Staram się nad sobą pracować bo szkoda zdrowia i tego cudownego czasu...

bo macie zdrowe dzieci i szukacie guza co byście zrobiły jak by było chore trochę luzu w głowie i zajęcia więcej bo się nudzicie

Masz rację, trzeba zaangażować się w inne zajęcia domowe, a nie ciągle siedzieć przy łóżeczku i sprawdzać, czy dziecko oddycha. Postaram się tak zrobić, ale ciężko mi zostawić córkę samą bez opieki w łóżeczku i np: wstawić pranie lub posprzątać.

dokładnie poczekaj jeszcze troszkę przestanie tak spać i będzie łatwiej a potem zacznie raczkować chodzić nie będziesz miała czasu myśleć o głupotach jeżeli dbałaś o siebie w ciąży nie paliłaś nie było w rodzinie przypadków dziwnych chorób to nie szukaj ich na siłę bo po co cies się tym co dziś szczęśliwa mama = szczęśliwe dziecko

Ja też tak panikowałam, ale ja za to bałam się śmierci łóżeczkowej. Co minutę byłam przy nim patrzeć czy oddycha. I to nie mija z wiekiem, bo obecnie syna ma 3 lata, a ja wciąż się boję, że na coś poważnego zachoruje, albo że coś mu się stanie. Już w pierwszym miesiącu pobytu w przedszkolu miał wypadek i jak zobaczyłam, że dzwonią do mnie z przedszkola to mało nie zeszłam na zawał. Do dziś boję się kolejnego telefonu z przedszkola.

Moja córka dokładnie dzisiaj kończy miesiąc i na początku miałam to samo. Ja jeszcze sfiksowałam do tego stopnia, że z każda błahostką latałam do pediatry :-o wyszukiwałam głupot u dziecka, czytałam w necie co mogą znaczyć i popadałam w paranoję zamiast cieszyć się macierzyństwem. Najbardziej bałam się porażenia mózgowego :-o no porażka. ale stwierdziłam, że tak się nie da żyć i przestałam w sumie z dnia na dzień. Oczywiście obserwuje córeczkę i to bacznie, ale już ze zdrowym rozsądkiem i bez paniki.

Ja urodziłam dziecko z poważna wadą serca i doskonale wiem, co znaczy bać się o jego życie. W tej chwili moje dziecko po długiej walce dostało szansę na życie, ale o tym, co moze być w przyszłości, boję sie myśleć. W szpitalu poznałam mamę dziecka z podobną wadą. Powiedziała mi, że musimy kochać nasze dzieci i cieszyć sie nimi tu i teraz. Nie ma co sie zadręczać. Tak też staram się postępować i cieszę sie każdą chwilą z nim. Ono też sie cieszy, jest to niezwykle pogodne dziecko, po prostu żywa cudownosc. Cieszcie sie Waszymi dziećmi i nie martwcie na zapas. Nie przewidzimy przyszłości, więc cieszmy sie teraźniejszością.

Każdy się boi o noworodka nawet zdrowego, bo jest taki drobny i delikatny ale z każdym tygodnie bedzie przybierać na wadze, będzie rósł i ten lęk będzie już coraz to mniej chorobliwy. Wiem po sobie

moim zdaniem są to lęki i całkowicie normalne,tak jak w ciąży się obawiamy tak potem po porodzie również ;) trzeba wyluzować,odstresować się,przestać myśleć,a na zapalenie płuc się nie umiera ;)

ja tez tak mialam,albo ze dostanie kataru i zapalenia pluc i szpital ,potem ze dostanie rota i szpital i sie odwodni itp. i tak było aż do momentu pierwszego kataru-zobaczyłam,ze z tego powodu sie nie umiera :D żadnego zapalenia pluc nie było hehe

Tak Was czytam i już wiem, że nie nadaję się na matkę. A przynajmniej na "normalną" matkę... Bywam nianią i świruję ze stresu nad cudzym dzieckiem. Zwłaszcza, że pilnuję go odkąd miał 4 tygodnie. Boję się o niego niewyobrażalnie. Nie odstępuję go na krok, mam zawsze w zasięgu ręki, jak śpi to słucham czy oddycha. Potrafię przez 8 godzin nie korzystać z toalety, nie jeść, nie pić, bo dziecko ważniejsze. I obstawiam, że przy swoim to wpadłabym w czysty obłęd po prostu...

"Strach o życie Małej jest powiązany z początkiem depresji? Myślałam, że jakby dziecko było mi obojętne to bardziej "podchodziłoby: pod depresję." . Tak dokladnie jak napisalam, to moze byc poczatek depresji. Ja jak sie leczylam na depresje poporodowa to poznalam dziewczyne ktora miala to za soba, wyszla z tego po paru latach ale za pozno zglosila sie do lekarza i doszlo nawet do tego, ze chciala sobie ciac zyly... A zaczelo sie uniej tak samo, lekiem o zdrowie i zycie nowonarodzonego dziecka...

mam ośmiomiesiecznego synka i to samo ciągły strach lęk. .. katar a ja wkrecam sobie że zejdzie na oskrzela,ciągle wsluchuje się jak oddycha. Najchętniej bym codziennie była u lekarza osluchiwac.