Niezdecydowany facet

Jesteśmy razem 8 lat. Spędziłam z nim calą swoją młodość. Mieszkaliśmy razem ale on wyprowadził się po swoich awanturach i wybuchach agresji. Po ośmiu latach zbliżając się do 30tki chce wiedzieć na czym stoje, zatem zadałam mu konkretne pytanie: "Co z nami", usłyszałam: "Jest jak jest, nie mam obecnie planów żadnych na przyszłość, co nie znaczy,że nie ma w nich Ciebie. Poprostu obecnie nie chce planować wspólnego mieszkania, bo nasza relacja sie nie układa a ja boje się rozwodów itd. bo to szarpie nerwy.To wszystko nie jest takie proste" bla bla bla... Ogólnie podsumowując: facet zjadał mi nerwy od conajmniej 3 lat, ciagle przez niego płakałam. Wyrzucał mi, że zmuszam go i naciskam ze slubem a mi nie o ślub chodziło tylko o jakiekolwiek plany wspolne... nie wiem np. mieszkanie. Wydaje mi się, że ludzie takie rzeczy planują i nie wymagam nic wielkiego. Jemu dobrze w mieszkaniu mamusi więc po co ma inwestować w coś innego. Ile można mieszkać oddzielnie, bez własnego konta, bez planów życiowych jakichkolwiek. Powiedziałam mu ostatecznie, że nie tego oczekuje po tylu latach. A on, żebym przestała majaczyć. Nie odezwe się już do niego. Czy ja naprawde wymagam tak wiele? Czy faceci mający plany z drugą połową to jakiś odłam społeczeństwa czy może ja tak źle trafiłam?

:(

facet który nie wie, nigdy wiedziec nie bedzie

ja mam to samo. Tyle, ze jestesmy ze sobą krócej- 6 lat i jesteśmy młodsi- ja 23, on 22. Planów na przyszłość niet, ślubu, domu, samochodu- też niet. Odkładać pieniędzy nie chce, bo po co, on woli żyć z dnia na dzień. Dno i 3 metry mułu jednym słowem :( I jak go pytam, to też słyszę że majacze/wydziwiam/za dużo żądam/ marudze/męcze d**e/żyć nie daje i jak mi się nie podoba to mogę go zostawić :o

Gdzie są rzeczowi faceci którzy mieliby odwage powiedzieć "Słuchaj, nie nadaje sie do małżeństwa, nie kocham Cie wystarczająco" koniec kropka a te p***y nie maja odwagi nawet spojrzec w oczy