JAK ROZMAWIAM Z LUDZMI TO POTEM CZUJE SIE JAK szmata

Zazwyczaj siedze sobie sama.. No tak wyszło. Ludzie odeszli, kontakty sie pourywały, ja spadłam na "dno". No troche w innej kolejnosci . Przestałam ufać ludziom. Teraz za każdym razem jak mówie coś o sobie, co u mnie, co robię/robiłam, czy nawet sie smieje z czegoś to potem czuje sie cholernie zle. Jakbym coś traciła w środku. A jak sie smieje czy jestem akurat "radosna" to boje się, mam wrazenie ze w koncu ktos powie " Boze, nic w zyciu nie masz, jestes nikim, wszystko zwaliłaś i sie smiejesz?" czy cos w tym rodzaju. I tu nawet nie chodzi o obcych ale o "rodzine".. np siostre..

co mi jest?

A co cie to obchodzi co inni powiedza? Nikt nie ma kontroli nad myslami i czynami innych. To TY masz byc pewna wlasnej wartosci. Jesli ja uzalezniasz od opinii innych to rzeczywiscie masz problem.

i w jaki sposob c***omoc , musisz sama sie zastanowic dlaczego tak sie stalo , zaczac wychodzic z domu do pubu ,kawiarni , rozmawiac z ludzmi i miec nadzieje ze z Toba tez zaczna rozmawiac****otraktuja cie powaznie , moze ktos ci wreszcie pomoze

Ja się nie uzależniam od opinii innych.. Po prostu zle sie czuje rozmawiająć z ludzmi. Własciwie o czymkolwiek, bo czuję,że tracę siebie samą..że za dużo powiem i ktoś wykorzysta to przeciwko mnie.