ojciec corka jak u was wygladaja te relacje

Czy sprawdza sie powiedzenie coreczka tatusia?

U mnie tak-ojciec kocha nas z bratem oboje niby tak samo, ale ze mna ma jakoś lepszy kontakt. U teściów zdecydowanie tak- tyle że córeczka jest zarówno tatusia jak i mamusi, syn jest po prostu "gorszym" dzieckiem.

A ja nie mam ojca, nigdy nie miałam. To znaczy gdzieś tam jest, mieszka z moimi dziadkami ale to dno. W tym przypadku akurat się nie sprawdza. U mojego mężczyzny w rodzinie natomiast to jego mama jest taką dobrą duszą, której trzymają się wszystkie dzieci a ojciec.... jest mężem mamy tylko. Chociaż dziadkiem jest świetnym, ale też póki co ma samych chłopaków za wnuków :) Ciekawe jak będzie gdy nam się urodzi nasza mała dziewczynka. Czy będzie oczkiem w głowie taty i dziadka :)

Podobnie jak wyżej ,ojciec mnie nie wychowywał ,ale jak rodzice nawet byli razem to i tak go mało widziałam bo pływał . Wychowywali mnie dziadkowie i wnusią dziadka byłam jak najbardziej ,jak by mógł to gwiazdę by mi dał z nieba w tajemnicy ,zawsze mówił że jakby mógł to by mnie w kieszeń zabierał ze sobą ,zresztą ja dziadka też najbardziej z wszystkich kochałam .

miało być w tajemnicy przed babcią ,bo zawsze coś tam mi kupował aby babcia nie widziała.

było świetnie dopóki nie umarł

To ja z wcześniejszego postu :) Również mój kochany dziadek zastępował mi ojca i kochałam go najbardziej na świecie. Przez wiele lat byłam jedyną wnuczką, a tak to same chłopaki. Później gdy miałam już 18 lat pojawiła się moja mała siostra cioteczna - kolejne jego oczko w glowie. A dziś......spędzamy pierwsze święta bez niego. Akurat rok po jego śmierci urodzę własne dziecko.

ale jeszcze z obserwacji i z rozmów z koleżankami wynika ,bo mam same koleżanki co mają córki to raczej te córki nie są córeczkami tatusiów już bardziej z matkami bardziej trzymają .

no mój wciąż żyje i jest moim dziadelkiem .

Jestem córeczką tatusia nawet mam bluzkę ,, córeczka tatusia". Ale najbardziej kocham dziadka. Jestem po 20, wyjechałam do Stanów na studia. To on przepisał mi dom, to mi założył fundusz na przyszłość, to on jedyny nie zwarjowal jak urodził się jego drogi wnuk. Przez 17 lat byłam jedną wnuczką. Mam nadzieje, że będzie nie śmiertelny, bo nie umiałbym żyć bez niego. Z ojcem często się kłócę, ale mamy podobne charaktery. Babcia była fajna póki nie urodził się jej drugi wnuk olała mnie kompletnie. Zawsze byłam nniunia dziadka.

Ja byłam prawdziwą córunią Tatunia, zawsze! Mój mąż jest inny i moje dzieci to raczej takie mamusi są, a w sumie pamiętając swoją relację z ojcem to życzyłabym im takiej samej

Mój mąż chciał chłopca - tzn. był pewien, że będzie miał syna. Nawet na usg jak mu pokazałam film to nie wierzył i wmawiał mi, że to chłopiec. Bal się myć małą ponizej pępka, jakoś nie chcial jej grzebać tu i ówdzie. Ale kocha ją jak wariat, ona jego zresztą też, na tyle, że ja mogłabym być zbędna. Córka czasami potrafi iść do męża, wdrapać sie na kolana i robić papa do mnie. Sugestywnie co? Ja za to jestem córeczką tatusia, tata mnie wychowywał, bo matka nas zostawiła. On ogarniał miesiączki, płacze, fochy. I super się z tego wywiązał. Możemy na siebie liczyć w 100%. Nie wyobrażam sobie, że go nie będzie... I właśnie taką relację chcę, zeby mój mąż miał z córką. Uczę go jak kochac dziecko, bo z domu to on wyniosł raczej schemat: dziecko chowa się samo.

Ja tez jestem kolejna coreczka tatusia. Wszedzie z tata i za tata. Jak wozil w wakacje towar do chlodni to ja potrafilam cala noc z nim przejezdzic. Dzis tez sie dobrze z nim dogaduje,lepiej niz z mama nawet. Mamy podobne charaktery.

U nas nie widze strasznej roznicy miedzy synem , corka a ojcem chociaz wydaje mi sie ze corce bardziej ulega