Idealny moment by zaryzykować i wyjechać z kraju ALE

Sytuacja jest dobra. Znam język, zawsze marzyłam o emigracji, posiadam pieniądze na pierwsze 3 miesiące, wynajęcie mieszkania(jeśli będę wolała odrębne, jeśli z innymi to na dłużej starczy), jedzenie, ubezpieczenie,bilety. Miasto do którego chcę wyjechać znam. Mam spisane adresy gdzie z powodzeniem mogę szukać pracy. Jestem bardzo dobrze nastawiona do emigracji, gotowa spełnić swoje marzenie. Budzę się rano, sprawdzam prasę lokalną tego miejsca, wyobrażam sobie, że cały czas muszę się w tubylczym języku porozumiewać... Mam hopla na tym punkcie! Trwa to już z 6 lat! Od momentu, gdy zaczęłam się go uczyć. Bezwarunkowa miłość. Nie spocznę, aż nie opanuję go do perfekcji. Angielski też nie jest mi obcy Chcę zawalczyć o siebie, o lepsze życie.. Nie chcę dłużej czekać (mam 22 lata). 4 lata już zwlekam z wyjazdem i stoję w martwym punkcie. Pracuję w PL za marne pieniądze. Studiować jak nie chciałam tak dalej nie chcę. Oczywiście, aby nie było tak pięknie jest przeszkoda. Niestety kocham Polaka, który ani myśli ruszać się z Warszawy. Stwierdziłam, że najrozsądniej byłoby wyjechać na 3 miesiące na początek, zobaczyć na własne oczy, popracować Tylko, że to złe nastawienie. Oczywistym jest, że początki emigracji są trudne.. Ciężka praca, formalności, gorszy język od rodowitych mieszkańców. Tylko, że ja w sercu czuję, że jeśli nie wyjadę to za dwa lata znów mnie najdzie ....będę żałowała.... Traciła kolejne lata... Teraz jest najlepszy moment. Poradźcie... W Polsce kilka rzeczy mnie trzyma, wymieniony już wyżej chłopak(nic sformalizowanego) Mam ziemię rolną, którą będę musiała oddać w dzierżawę. Poza tym - to niewiele. Rodzina jest wyrozumiała:-) Wie, że będę w miejscu, które kocham..