Mam 25 lat mieszkam z rodzicami i jestem zadowolona

Mam dobrą pracę, dokładam się do rachunków i wcale nie uważam się za osobę mało samodzielną. Co złego jest w mieszkaniu z bliskimi osobami, które się kocha i którym się pomaga?

Czy ktoś jest podobnego zdania?

a przez kogo jestes bzykana--?

Mam 40+ i też mieszkam z rodzicami i nie widze powodu do wstydu

Mam identycznie :) ale z czasem chciałabym mieć swoja prywatność, tylko to mi przeszkadza

zyjecie pod kloszem

tak żyje, ja też. i nie widzę w tym nic złego; nie żyję pod kloszem, żyję normalnie, tylko zamiast współlokatorów w postaci obcych ludzi mam swoich rodziców.

pod kloszem? co masz na myśli?

Ta, gotuje, oplacam rachunki, sprzatam i zyje pod kloszem;d

To ja ze strony rodzica mającego dzieci w Waszym wieku zapytam ; Czy Wasi rodzice są zadowoleni , że w wieku 25 lat jeszcze z nimi mieszkacie ? ,Czy nie są już Wami trochę zmęczeni ? Czy nie uważają że jeśli Was wykształcili i jesteście samodzielni to mogliby od począć od opieki nad dziećmi ?, Czy nie uważacie że im to się należy ?

Moi wręcz nie dają mi się usamodzielnić, a ja nie mam serca zostawiać ich samych, wolę dać te pieniądze im niż za wynajem u kogoś obcego.

Ale kto sie tu kim opiekuje? Poki sie jest singlem to co mam uciec***placic za wynajmowanie? Wole nazbierac na wlasne? Maja pomoc przynajmniej;) Gotuje, sprzatam, oplacam. :)

moi są bardzo zadowoleni, że z nimi mieszkam; cieszą się, jak przyprowadzam znajomych, z którymi też sobie pogadają; ale moi rodzice to tacy młodzi duchem są i potrafią się przyjaźnić z własnymi dziećmi.

Jak dla mnie to trochę niestety niesamodzielne. Nie musisz się o nic martwić - dołożysz się do rachunków, coś tam zrobisz jakieś zakupy i tyle ;) Mieszkanie samodzielnie to trochę więcej roboty ;) Kocham moich rodziców i uwielbiam ich odwiedzać ;) Ale mieszkam od 5 lat poza domem i uważam, że to naprawdę uczy życia ;)

Chciałam odejść jakiś czas temu, zostałam gdyż rodzice nie chcieli mnie puścić, zagrali an moich uczuciach. Nie przeczę, ze ja też czerpię z tego układu korzyści, jest to również wygodne dla mnie.

No właśnie dlatego że jeszcze za starca się nie uważam chciałbym pożyć własnym życiem . Znajomych też mam własnych, z dziećmi relacje znakomite i dlatego właśnie chcę jak powyżej . Dzieci to rozumieją i szanują .

pisze z pozycji rodzica - wprawdzie dzieci wyjechaly juz dawno na studia, ale mieszkanie z nimi nie jest i nie byloby dla mnie krepujace , mamy duzy dom - przeciwnie, to sama radośc. Jednak mieszkanie z ich drugimi polowkai to juz inna bajka, bo jednak krepuje obie strony- wiec raczej traktowałaby to jako tryb awaryjny, ew dobrze byłoby przerobic dom na 2 oddzielne ospodarstwa

Pulchny, super! Chciałabym takich rodziców, którzy pchają mnie w świat, naprzód. Uważam, że to słuszna postawa :)

To nie do końca tak że skończyłaś szkołę to wynocha mi z domu . Córka ma swoje mieszkanie i mieszka sama ze swoją córeczką .Syn teraz w marcu wyprowadza się do swojego .Obojgu będziemy pomagać na ile to możliwe .

Pulchny, gdyby rodzice dali mi mieszkanie lub je finansowali to też bym się wyniosła :D jakiś Ty naiwny

zależy jeszcze, gdzie kto mieszka z tymi rodzicami. ja mam po prostu idealną lokalizację - do pracy mam 10 minut pieszo, a mieszkanie mam super. rozumiem, że ktoś kto mieszka na obrzeżach miasta w bloku i wszędzie dojeżdża, bez problemu potrafi się wyprowadzić i ma to jakiś sens. oczywiście nie planuję mieszkać z nimi do końca życia - szykuję się powoli do wyjazdu do innego kraju - nie wiem, czy przeprowadzki na stałe, ale mam zamiar szukać swojego miejsca ;) Lalunia 89 - robię normalnie zakupy, sprzątam, gotuję. z rodzicami dzielimy się obowiązkami jak współlokatorzy.

Nie dałem im mieszkań , nie jestem Rokefeller ale pomogłem np łącząc dochody żeby kredyt mogli uzyskać , mieszkanie wyremontowałem bo umiem , zafundowałem urządzenie kuchni

Pulchny, fajnie, że wspierasz swoje dzieci :)

Tak i wszyscy jesteśmy z tego zadowoleni a Wy jesteście zadowoleni z tego że mieszkacie z mamusiami . Egoiści jesteście . Rozumiem że ktoś nie ma pracy , zarabia jakieś grosze ale nie uwierzę że tak mają wszyscy .

Nie ośmieszaj się pulchny.

Dobra spadam bo nastrój mam kiepski

Zgadzam się z tym, to dobry czas by budować swoje gniazdko.

bardzo wiele osób po studiach **** mów sobie co chcesz ale z rodzicami nie da się żyć jak ze współlokatorami ;) To są zupełnie inne relacje i nie ma co udawać ;) Ja mam super rodziców, którzy mają duży dom. Nigdy nie wtrącali się w moje decyzje, moje życie. Bardzo szanowali i dalej szanują moją prywatność - choćby zawsze pukając i nie wchodząc do mnie gdy mnie nie ma ;) Ale co bycie na swoim to bycie na swoim. Jest się wtedy całkowicie odpowiedzialnym za wszystko - od rachunków (i nie tylko danie kasy na rachunki ale też opłacenie, pilnowanie terminów) po sprzątnięcie i pamiętanie żeby w lodówce zawsze było coś do jedzenia :) Nie mam nadopiekuńczych ani obojętnych rodziców... ale kurczę! Przecież z rodzicami ma się inne stosunki niż ze współlolatorami, bardziej się o siebie wzajemnie dba, przypomina się wzajemnie o pewnych sprawach ;) Moim zdaniem dopiero mieszkanie osobno i gospodarowanie pieniędzmi i domostwem uczy prawdziwego życia. U mamy i taty zawsze ma się łatwiej i to normalne! Bo to rodzice, nie da się sztucznie ochłodzić relacji i być "osobno" :)