Szlag mnie trafia

Ja tylko się wyżalić, bo chwilowo mam dość... Miałam ciężkie dziecinstwo, jak miałam 10 lat zmarła moja Mama, Ojciec jest alkoholikiem i nie utrzymuje z nim kontaktu od wielu lat ale mam wspaniałego Męża, Synka. Byłam wczoraj w odwiedzinach u koleżanki, bo miała urodziny i byla mała impreza i akurat była też jej Rodzina - Rodzice i Teściowie, ehh i zrobiło mi się tak cholernie przykro. Jej Rodzice jako dziadkowie są cudowni, podobnie Teściowie, wiem że i Ona ma z nimi świetny kontakt, bo jesteśmy ze sobą bardzo blisko, a moje dziecko nie ma szans na takie kontakty, Teściowie pomimo, że mieszkają obok nas są prawie nieobecni w życiu Synka. Mały ma 3 lata i ani razu nie byli z Nim na spacerze, nie przyszli się pobawić, ehh musiałam się wygadać, bo życie czasami jest strasznie niesprawiedliwe.

jak cie szlag trafia to nie nadajesz sie do piekarni

Masz fest niefajnie ale czasem tak bywa, nic na to nie poradzisz. Nie masz co płakać, tylko żyć z myślą, że Twój synek musi mieć takie dzieciństwo jakiego Ty nie miałaś :)

istnieje cos takiego jak adoptowani dziadkowie. Slyszalas o tym? To starsze samotne osoby, ktore nie maja rodziny lub mieszkaja daleko. Poszukaj, popytaj na pewno jest w Twojej okolicy ktos taki, kto bedzie sie cieszyl ze spotkan z Twoim synkiem, przyjdzie na urodziny itd.

Najwazniejsze ze ma dwojke rodzicow ktorzy je kochaja; ja tez nie mam kolorowo, wlasnie zmarla mi mama, ojca nie mam, ale mogloby byc gorzej

Staram się robić wszystko żeby miał inaczej niż ja i w sumie nie mam pretensji do nikogo o to co stało się z moim dziecinstwem, chociaż żałuję tylko, że moja Mama nie rozwiodła się z Ojcem, być może życie potoczyłoby się wtedy inaczej. Ale jest jak jest, w sumie do wczoraj nie zwracałam uwagi na takie rzeczy, a tu tak świetnie było na nich patrzeć jak się bawili, przytulali, widać było w tym tyle miłości i takie relacje których raczej my z Mężem nie nadrobimy.

Współczuje Ci, strata Mamy zawsze boli. Ja miałam trochę łatwiej, bo przez to, że byłam taka mała to w zasadzie nie wiem co straciłam, a strata w dorosłym życiu jest w pełni świadoma.

A co do obcych osób, to mieszkamy w malutkiej miejscowości i środowisko jest bardzo zamknięte, więc tutaj raczej chętnych nie będzie.

http://wiadomosci.ngo.pl/strona/464803.html tu wlasnie cos madrego napisali