Czy jedno dziecko to nie za mało

Witam jestem mamą jedynaka, obecnie córka ma 8 lat.Od jakiegoś czasu córka dopomina się o rodzeństwo a ja sama nie wiem co o tym myśleć.Z jednej strony marzyłam o dwójce dzieci, jednak zrobiłam się wygodna i nie wiem czy znowu chce wracać do pieluch, zupek , kupek nieprzespanych nocy itd. To jest spora różnica wieku. Pozatym niedawno poroniłam dziecko, słabo radziłam sobie z tym psychicznie, mam lęki przed powtórką sytuacji...

pół dziecka to może mogło by być za mało ale jedno jest ok Ja mam dwoje z 7 letnią różnicą wieku ale nie urodziłam go dla starszego dziecka aby miał rodzeństwo .

no to pozostan przy jednym dziecku szkoda twoich nerwow zebys drugi raz prechodzila poronienie.... a 8 lat to jest duza roznica....

Nic na siłę :) to bez sensu, szkoda Twojego zdrowia.

Moja babcia zawsze powtarzala ze jak juz sie zdecyduje na pierwsze dziecko to trzeba i o nastepnym pomyslec wiesz tak zeby po smierci rodzicow w przyszlosci dziecko nie zostalo samo. Fakt duza roznica wieku ale z drugiej strony corka jesr na tyle duza ze bedzie ci duzo pomagac. Poronienie no coz zdarza sie tez przez to przechodzilam. Wiec zostaje pytanie czy jestes gotowa na powtorke z rozrywki? pampersy nieprzespane noce itd?

mam brata mlodszego o prawie 9 lat i w zyciu nie chcialabym żeby go nie było., może na początku nie było różowo, ale od kilku lat mamy super kontakt (on ma teraz 18). więc co do róznicy to nie ma obaw. tylko kwestia Twojego podejścia, czy wytzrymasz psychicznie, jeżeli by się znów zdarzyło poronienie...

Nie przesadzajcie że to jakas kolosalnie duża róznica wieku. Znam wiele osób gdzie róznica wieku to 6-10 czy 12lat i to nie jest żaden problem, im starsze dziecko tym łatwiej, a nie bieganie za dwoma maluchami.

tO bardzo mało i bardzo źle

po raz - to czemu dziecko ma decydować o dziecku? to wasza decyzja po dwa - jedno poronienie zdarza się prawie każdej kobiecie - rzadko dochodzi do drugiego więc nie ma co gdybać tylko zbadać się dobrze i działąć

U mnie sytuacja wygląda tak że do pewnego czasu bardzo chciałam mieć drugie dziecko, kiedy zaszłam w drugą ciążę byłam bardzo szczęśliwa, pochwaliłam się wszystkim znajomym, poznosiłam i poprałam ciuszki po starszej córce itd. Potem musiałam wszystkim tłumaczyć że dziecka już nie ma gdy pytali jak się czuje jak znoszę ciążę, to było trudne. Musiałam powynosić na strych wszystkie ciuszki które wcześniej przyniosłam. Sytuacja jest dość świeża, ciąże straciłam przed świętami.

Dziecko u nas nie decyduje o rodzeństwie, zawsze chcieliśmy mieć dwójkę i tak ustaliliśmy przed ślubem, poprostu kiedy córka zaczęła dopytywać o rodzeństwo uznaliśmy że nie ma na co czekać dłużej.

Moje dziecko jest rok młodsze od dziecka autorki i też ciągle nas męczy o rodzeństwo, jako jedyne dziecko w klasie ( na 29osób) jest jedynakiem.

tez mialam ten dylemat az w koncu sie zdecydowalam w sylwestra zostalam drugi raz mama cudownego chlopczyka miedzy moimi dziecmi jest az 15 lat roznicy 8 lat to jeszcze nie tak duzo.Nie zaluje decyzji zalowalabym gdybym sie nie zdecydowala

8 lat to fajna różnica wieku, takie dziecko samo się sobą zajmie, a ty spokojnie skupisz się na maluchu. Dla ekstremistów polecam dzieci w małym odstępie czasu, np. rok-dwa różnicy, wtedy człowiek wie, że żyje i generalnie nie ma czasu na zastanawianie się nad czymkolwiek... ani na nic innego:D

Córka go potem nie wychowa. Jeśli uważacie że możecie i chcecie mieć więcej dzieci, to to jest powód, ale brak rodzeństwa dla dziecka to chyba jednak stanowczo zbyt słaba przyczyna. W każdym razie ja tak myślę.

"Moja babcia zawsze powtarzala ze jak juz sie zdecyduje na pierwsze dziecko to trzeba i o nastepnym pomyslec wiesz tak zeby po smierci rodzicow w przyszlosci dziecko nie zostalo samo" Głupiutka ta twoja babcia .

Akurat prawda jest taka że babcia gościa ma racje. Jedynak zostaje zupełnie sam ( nie liczmy rodziny która ewentualnie może a nie musi założyć) Gdy się ma rodzeństwo jest wieksza szansa że kiedyś będzie się wspierać.