nie potrafie pokochac syna

mój tak darł morde, wlaczalam mu suszarke z internetu. dzisiaj jak wyje to juz starszy inaczej.

Wydaje mi się że to taki mały głupek :-/ nie mam do niego żadnej sympatii, nie lubię nawet jak się kręci obok mnie. Mojej siostrze tego nie powiem wiadomo, ale cieszę się że mam dwie córki. Głupek to pisał tego posta. Jest niedojrzała do posiadania dzieci. I pocieszę cię, że taki głuoek o jakim tutaj piszesz, będzie kiedyś obmacywał te twoje córeczki ha ha

jak mozna pisac o malutkim dzieciatku 'glupek":O sama jestes glupkiem i to pustym do potegi,zebys sie nie zdziwila jak twoje dzieci odziedzicza po tobie glupote,masakra

kreynki z was, powinnyscie te swoje niechciane dzieci oddac do adopcji, by dostaly szanse na rodzicielska milosc, bo w obecnym stanie rzeczy robicie im ogromna krzywde, az zal mi ich jakimi beda w przyszlosci emocjonalnymi kalekami :(

mam nadzieje że wasi sąsiedzi doniosą na was na policje i skończą się męki waszych dzieci Nie dorosłyście ani do macierzyństwa ani do człowieczeństwa Kim trzeba być by znęcać się nad bezbronnym dzieckiem Gardze wami !!!

oho! matki polki w akcji...

Wolę być kochającą matką polką niż bezdusznym potworem krzywdzącym malutką istotę, która powstała z MOJEJ krwi, odtrącać ją i co gorsza, doskonale zdawać sobie z tego sprawę :( Masakra. Takim jak Wy powinno się robić przymusową sterylizację POTWORY

o jeny, się znalazła Armia Świętych Matek Polek :( "armia", bo jedyne, co potrafią - to jeszcze dokopać temu, co im się wydaje niedostatecznie święty, niedostatecznie matką :( dziewczyna napisała, że ma problem; zastanawia się nad tym, co z tym zrobić, czy ma iść do psychologa, czy co :( jak Wam Pan Bóg dał dostateczną ilość hormonów, odpowiednie wzorce z domu - to Panu Bogu dziękujcie i starajcie się otrzymanym dobrem podzielić z innymi, a nie - kopać w tyłek, że od Was gorsi :( to wcale nieprawda, że "zimny chów" to była taka norma w pokoleniu naszych rodziców; duża część naszych mam to były takie "kwoki" - dokarmiające, tulące, wycierające noski, poświęcające się; większość z nas miała dostępnych dziadków, ciocie, itd; wcale aż takim "bez uczuć" wychowanym pokoleniem nie jesteśmy - po prostu mniej się nazywało i mniej rozmawiało... autorko, spokojnie; spróbuj sobie może faktycznie pomocy psychologa/terapeuty; bo Ty też się pewnie strasznie w tym wszystkim męczysz... to wcale nie jest tak, jak te święte-mądre tu piszą, że każda kobieta przeżywa macierzyństwo tak samo; temperatura uczuć może być przeróżna, mogą się pojawiać w różnym momencie,,, moim zdaniem - może potrzebna byłaby C***omoc lekarska (może jakieś hormonalne zawirowania masz?); ale i jakaś terapeutyczna też; żeby C***omóc się na tego małego człowieczka otworzyć...

zadaj sobie pytanie, czy chcesz zafundować swojemu dziecku takie dzieciństwo jakie ty miałaś ? I postaw się w sytuacji tej małej bezbronnej istotki, do tego polecam coś na uspokojenie i będzie ok.