ja go tylko kochałam a on

mnie skrzywdził..

tak to jest jak się kocha gów/no

nie moza tak sie wyrażać,bywa ze ludzi coś dzieli,sa nieporozumienia ale po co tak zle pisac

chodź przytulam Cię za jakiś czas przestanie boleć trochę...

skrzywdził, ale mu wybaczam i wracam do niego

czuję że coś zmarnowaliśmy. Może ja też jestem temu winna, nie wiem. Pewno tak, każdy ma coś na sumieniu. Z tym, że on chyba bardziej. I straciliśmy coś co nawet jeszcze się nie zaczęło a ja nie byłam na tyle odważna aby mu powiedzieć co czuję. Bałam się bo czułam że nie usłyszę od niego tego samego..

nie, nie wracam. Tego zrobić nie mogę.

nie jednak wracam

nawet pewno by tego nie chciał. Na pewno jego dziewczyna jest ładniejsza i bardziej inteligentna.

ja powiedziałam ,jestem z tych otwartych,powiedziałam ze się zakochałam,ze tęsknię,nie bardzo to go obeszło,miał inne sprawy na głowie,i podjął decyzje,ze jestem w jego zyciu nieistotna chyba,trochę i nagrandziłam...w międzyczasie,(wtedy) jakoś niepewnie próbowaliśmy podać sobie dłonie na ...zawieszenie broni,ale znów słowa nie trafiły na grunt,żadne nie zrozumiało intencji straszne to zagmatwane,chyba spotkały się dwa dziwolągi,do tego podobne,uparte i nieporadne i ot jest jak jest :(

chcha, no zupełnie jak Anna w pewnym kabarecie :D "jednak wracam"! :D

no chyba jednak nie wracam

ja byłam "zawsze" na spalonej pozycji,ani ładna ani zgrabna.starsza i nie rokująca ,,,w sensie złożenia rodziny,być może myśląc praktycznie-taka decyzja była zupełnie sensowna

tekilusia a ile masz latek

Zgrabną to możesz z siebie zrobić, wystarczy zacząć ćwiczyć i jeść odpowiednio

od tamtej "chwili" mineło trochę a ja jestem już dojrzałą kobietą ostatnio idę w rozsypkę jakąś-siadam psychicznie,bo coś tam dociera od niego,a ja tego nie rozumie

ale mi na tym nie zalezy,do niczego nie jest mi to potrzebne,akceptuję siebie,inni mnie tez

daj sobie z tym spokój, zobacz jak to źle na Ciebie działa

nie mam na to wpływu ,i nie da się tego opisać o co chodzi zle na mnie działa niewiedza,nie wiem po prostu ....

ja też bym chciała dać sobie z nim spokój a nie mogę. Ciągle to siedzie we mnie. A on już nawet pewno o mnie nie pamięta.

mam nadzieję,że mi nie odwali szajba i nie rzucę się w ohydną toń rzeki niedaleko przepływającej :P, ale wiadomo co w człowieku siedzi :O? nie mniej ciężko mi na duszy,zajme sie czyms to minie "dołek",dotlenie się .... cze