Nienawidzę swojej pracy i czuje, ze ciągnie mnie to w dół

Witam, od dwóch miesięcy pracuje w pewnej fabryce. Z początku myslalam, ze mam szczęście ze względu na lepsze zarobki. Dostałam prace, ktora mnie przerasta. Jest bardzo szybka, musze dotykać wrzacych materiałów, schylam sie, biegam i dźwigam. Ogólnie to wyglada tak, ze po pracy nie moge sie ruszać, mam pęcherze na dłoniach oraz straciłam juz 2 paznokcie. Nie moge zrezygnować z tej pracy ze względu na zarobki. Chciałabym nauczyć sie dystansu do pracy. Codziennie wracam do domu i płacze, nue mam ochoty nic robic, dbać o siebie, urywam kontakty ze znajomymi. Boje sie, ze doprowadzi mnie to do depresji. Mam lek przed każdym dniem w pracy. Juz teraz nie potrafię sie z niczego cieszyć, bo cały czas mysle o pracy. Czy ktos zna sposob, na nabranie dystansu ? Czy potraficie zamykać zycie zawodowe w chwili wyjścia z pracy? Co zrobic, abym mogła cieszyć sie z zycia i nie myślec stale o pracy?Pomocy

Nic dobrego , to nie wrozy. Mialam tez tak i meczylam sie , az przerwalam ta prace i nabralam chci do zycia . Poprostu zylam caly czas w stresie i zaczelam chorowac. Probowalam inaczej podejsc do pracy i wydawalo mi sie ze sie nie przejmuje , wmowilam to sobie , ale jednak , zaczelam ochorowac , wszystko przeszlo , jak pozbylam sie tego stresu. Jezeli pracujesz dopiero dwa miesiac, moze byc ze z czasem przestanie cie to zajecie stresowac. U mnie bylo tak , ze stres narastal , a obowiazkow mialam coraz wiecej i wiecej odpowiedzialnosci. Odradzam zmuszania sie do nielubianej pracy, pracujac am szukaj cos nowego.

Wiesz, że przez ciągły stres i napięcie możesz nabawic sie ciezkich chorób np. nowotworów bo stres to czynnik chorobotwórczy, nie mówiąc już o nerwicy czy depresji. Odpowiedz sobie na pytanie, czy warto.

Dziękuje za odpowiedz. Właśnie wiem, to tylko 2 miesiące i cały czas mam nadzieje, ze przyzwyczaje się do tej pracy i przestanie ona dla mnie byc taka ciężka. Narazie z dnia nq dzien jest coraz gorzej. Zastanawiam sie, czy jest jakis sposob na to, by nabrać dystansu do pracy. By przestać sie tak przejmować, nie myślec stale o niej. Przecież w tych czasach wiele ludzi robi cos, czego nie lubi i potrafią normalnie żyć, cieszyć sie z zycia prywatnego. Przecież nie każdy moze robic to, co kocha...

jak to musisz dotykać wrzących materiałów, jaja sobie robisz czy nie przestrzegasz przepisów bhp?

a ile w niej zarabiasz?

Przepraszam, moze troche przesadziłam z tym wrzątkiem ;) po prostu sa bardzo gorące i mam poparzone ręce. A zarabiam na polskie ok pomiędzy 3200- 3600

Te zarobki sprawiają, ze nie zrezygnuje z tej pracy. Choćby miało byc jeszcze gorzej. Po prostu musze jakos nauczyć sie radzić z tym stresem i przyzwyczaić ciało do warunków.

eee za 3600 też dałbym se poparzyć paluchy.

Nie możesz używać rękawiczek?

Matko, dla paru groszy zdrowie tracić? I jeszcze gdzieś się tułasz za granicą? Rzuć to w cholerę i wracaj

Niestety nie, ponieważ jest to tez praca manualna i w rękawiczkach było by to niemożliwe.

A co robisz konkretnie? Gdzie pracujesz? Napisz, proszę, jestem bardzo ciekawa :)

Mieszkam i żyje w Polsce, a do pracy mam 6km. To jest ten plus. Ale coz, jeżeli bedzie naprawde ciezko, to dopiero bede musiała wyjechać gdzies dalej ;)

praca na zmiany,ile godzin?

Ofiaruj szczerze Panu Jezusowi wszystkie te cierpienia fizyczne i duchowe. Poproś szczrze Go o siłę. Napisz potem co się zmieniło :) Kiedyś poprosiłam o Jego Pomoc i zmieniło się wszystko :)

Oj wiem co czujesz ja też tak miałam jak we wrześniu zaczęłam prace(praca mi sie podobała ) -ale trafiłam na nie odpowiednie osoby -które mi dogryzały nie bezpośrednio ,ale za plecami dosrywki (szczególnie jedna panna ).Załuje teraz ,że dalam się jej wygryżć bo ona teraz ma prace a ja nie moge znależć .Po pracy chcialo mi sie plakać,w weekend zamiast sie wyluzowac -to moje myśli krążyły tylko wokół pracy i nic po za tym się nie liczyło -popadałam w obłę.Więc wiem co czujesz .Ale nie rezygnuj tak łatwo .Ja żałuje naprawde .

Praca 3- zmianowa, 8,5 godziny, 5-6 razy w tygodniu. Wiem, ze to brzmi jak naprawde fajna praca. Dlatego tu napisałam, ponieważ nikt z bliskich mnie nie rozumie. Bo jak praca w fabryce moze byc ciezka ? Dlatego przestałam z kimkolwiek o niej rozmawiać, ale człowiek czasem potrzebuje sie po prostu wygadać, odczuć odrobine zrozumienia.

kurcze rozumiem Cię .

Nie pracuje fizycznie ale też mam warunki nie do zaakceptowania, rozpisywać się nie będę. Wyłączyłem się, jestem zwykłym robotem, ludzie i otoczenie są mi obojętne, jestem w pracy to jestem tylko materią wykonującą prace i tak o sobie myślę. Zrób tak, wyłącz umysł bo i tak potrzebujesz zarabiać i uważaj żeby krzywda ci się nie stała. Poranki nie będą ciężkie i powroty też ,nie walcz z tym tylko się pogódź.

Owszem, nie zamierzam tak łatwo sie poddac. Na weekend bede dostarczać sobie przyjemności, by choć na chwile sie od tego oderwać. A w tygodniu? Coz, trzeba jakos przetrwać.

widzę, że chcesz się jeszcze oszukiwać. Nie używaj do tego żadnych substancji bo się uzależnisz.

To gratuluje, słyszałam juz o tej metodzie. "Wyłączenie sie". To wymaga odpowiedniego nastawienia psychicznego... Dziękuje za radę, spróbuje.

A co z modlitwą? Nie chcesz Jego pomocy?

Osobiście nie słyszałem o "metodzie" to się stało samo. Kasa jest potrzeba niestety i nikt z otoczenia tego nie rozumie, nie warto z nikim o tym gadać bo mają to w d***e albo uznają za fanaberie. Jedynie proszę cię o to żebyś uważała i nie ryzykowała zdrowiem, jeśli czujesz że coś ci grozi przy wykonywaniu tej czynności nie rób tego.

Nie jestem wierząca.

noo i sekciarze kochaja takich jak my wykorzystywać, żadne modlitwy i stowarzyszenia to zguba twojej osobowości którą masz zamiar zahartować.

Też nie byłam ale Jego pomoc mnie odmieniła. Czego i Tobie serdecznie życzę.

KK to nie sekciarze. Oj zdziwiłabyś się jak moralność i wara buduje osobowość.

wystarczy mi obcowanie z Katolikami, teraz postaraj się zrozumieć dlaczego nie chodzę do kościoła i uważam, że to kolejne pranie móżgu