Spodobał mi się fajny facet z tego co widzę ja jemu też

ale już teraz czuję, że muszę sobie odpuścić. Wszystko dlatego, że mam wrażenie, że jestem daleko za nim. On jest taki oczytany, błyskotliwy, wykształcony ( obecnie pisze doktorat), ma ciekawą pracę, dzięki której może zwiedzać świat i nawiązywać nowe znajomości, zna 4 języki obce. A ja? Zwyczajna, spokojna dziewczyna, która większość życia spędziła w domu w stanie depresyjnym i tak naprawdę dopiero od niedawna zmienia swoje życie. Czy to ma szansę się udać?

Prosiłabym o opinie, może wy doradzicie co mam zrobić z tym dylematem?

odpuśc bo i tak zawsze będziesz się czuła gorsza od niego, wiem coś o tym, ale nie mam ochoty się rozpisywać na ten temat

Czemu masz być gorsza? Może się będziecie uzupełniać? Rozmawiać będziecie w jednym jeżyku - tym, który znacie obydwoje. Doktorat się pisze i chowa do szuflady. Czasami na pieczątkach przed nazwiskiem stawiają "dr" ale pieczątki zostawia pewnie w pracy.

to była tylko moja opinia, a ona zrobi co chce

Mam bardziej na myśli aktualną sytuację niż to, co będzie w przyszłości. Jestem ambitną osobą, dalej chcę się kształcić, poszerzać wiadomości i poznawać świat, więc być może kiedyś problem zniknie. Jednak w chwili obecnej widzę, jak daleko mi do osoby, którą chciałabym kiedyś być.

Najzabawniejsze jest to, że on jest mną wyraźnie oczarowany i uważa, że jestem interesująca. Ostatnio powiedział mi nawet: "mówisz jak pasjonatka". To oczywiście bardzo miłe, ale nie wiem, czy zasługuję na to miano. Być może wydaję się taka, ponieważ ostatnimi czasy rzeczywiście robię dużo wzbogacających mnie duchowo i intelektualnie rzeczy i podejmuję różne wyzwania, które wymagają ode mnie przełamywania słabości, ale prawda jest taka, że mam duże braki w wielu dziedzinach.

Jeśli ktoś chce się jeszcze wypowiedzieć, zapraszam. :) Bardzo mi zależy na tym, żeby podjąć trafną decyzję.

jestem w podobnej sytuacji :) i mysle ze sprobowac mozna przeciez ;) choc tez czasami sobie mysle ze ja taka zwyczajna, nijaka przy nim..

Czuję dokładnie to samo. A jesteście w tym samym wieku? Między nami jest 8 lat różnicy (ja mam 24 lata, on 32), więc jest szansa, że z czasem nadrobię. ;)