czy mam prawo winic rodzine ze jestem na psychotropach

1. nie mialam normalnej rodziny. Ojciec alkoholik z ktorym mama sie rozwiodla jak mialam 5 lat. Pozniej sobie sprowadzila kryminaliste, ktory ja nazywal suka, szmata, tempakiem. Ona go utrzymywala, placila za wakacje, kupila samochod, pozyczala pieniadze na wieczne oddanie. W koncu on ja zostawil dla kolejnej idiotki. 2. bylam w odczuciach rodziny zlym dzieckiem bo jako nastolatka nie mialam chlopaka(nikt nie byl mna zainteresowany), nie chodzilam na dyskoteki, nie chcialam nosic butow na obcasach, mialam za malo znajomych. 3.jak mialam 15 lat to troche przytylam (zamiast XS zaczelam nosic rozmiar S). Slyszalam, ze jestem gruba, mam duza d**e. Czasami wyciagalam jedzenie po kryjomu z lodowki, zeby nie uslyszec, ze znowu przytyje. 3. rozmow nie bylo. Jak potrzebowalam porady to slyszalam: sama musisz zdecydowac. zwierzyc sie mamie tez nie moglam bo zaraz wszystko wiedzial krag jej idiotycznych kolezanek. 4. Bylam takim akcesoriem do chwalenia sie przed rodzina/znajomymi. Jesli bylo czym sie chwalic bylo dobrze jesli nie to bylam zlym dzieckiem 5. Jako studentka zaczelam sie w pewnym momencie sama utrzymywac. Stypendium+praca w restauracji. Uslyszalam od mamy:dlaczego pracujesz TYLKO w restauracji. 5.Wyjechalam za granice i moja mama oklamywala ludzi na moj temat. ogolnie strasznie koloryzowala to co ja tutaj robilam. Dzisiaj nadal mieszkam za granica, mam juz calkiem dobra prace, ale nadal nie potrafie uwolnic sie od przeszlosci. Obwiniam za wszystko rodzine...