Najgorsze wspomnienie z domu rodzinnego

do gość 2014.02.25 tak bardzo Wam współczuję i zyczę, żeby się Wam ułożyło, żeby wam los/Bóg wynagrodził za te wszystkie upokorzenia, strach, ból. Nalezy sie WAM to jak psu miska zupy. ------------------------------------------------------------------------------------- a gdzie był w tym czasie Bóg jak te dzieci doznawały krzywdy, dlaczego na to pozwolił

Moja chora psychicznie matka. Raz byłam jej kochana córeczką a raz mnie nienawidziła. Uzalezniona od ojca. Tak bardzo go kochała i była chorobliwie zazdrosna. Pamiętam jak pocięła sobie ręce a potem trzymała tatę za nogi żeby nie szedł bo kolejnej awanturze. Albo jak chciała skakać z okna. A tata zawsze tłumaczył ze mamusia jest chora. Była nawet o mnie zazdrosna, od małego ze np tata bawi się zemna a nie siedzi cały czas z nią. Tata nie mógł spotkać się z kolegami, nic nie mógł, miał tylko cały czas siedzieć z matką bo inaczej ona dostała szału.

Moja matka jest alkoholiczką, jak miałam nie wiem mniej niż 7lat matka przyprowadziła sobie kolegów do chlania, tak sie nawaliła że straciła równowage i walnęła nosem o szafe, krew wszędzie, matka leży, koledzy zwiali. Okropne jest jako dziecko widzieć matke w takim stanie.

Dnia a właściwie teraz to nocy by zabrakło żeby spisać to wszystko. Moi rodzice są alkoholikami, chlanie po kątach a potem awantury oczywiście z rękoczynami i policją na porządku dziennym. Jak mnie ojciec uczył matematyki a ja dalej nie umiałam to było ciągnięcie za ucho, walenie ręką o tył głowy, rzucanie o łóżko, wykręcanie rąk itp. Jak któreś z nich brało wypłate to była impreza na całego - kilka butelek wódki, zgrzewki piwa dopóki sie kasa nie skończyła a ja chodziłam w dziurawych butach i spodniach. Często matka kupowała jedzenie tylko dla siebie i ojca. Kradli mi pieniądze, sprzedali całą moją biżuterię i rower. Nikomu nie życzę takich rodziców.

Mój ojciec chlał na potęge a potem wieszał pasek od spodni na kaloryferze w łazience i straszył że sie powiesi, jakby pierdyknął z tym kaloryferem to by dopiero było.

Straszne jest to, co piszecie. Najgorsze, że kobiety godzą się na taki los i mieszkają z takim ...jem, albo same są alkoholiczkami. Współczuję. Moim złym wspomnieniem jest to, że mama czasami robiła mi na kolację jajecznicę i krzyczała, gdy wybierałam tłuszcz z parówek, a byłam dzieckiem lat 80 i naprawdę bywało kiepsko w sklepach. A najgorszym wspomnieniem, gdy widziałam, że ojciec uderzył mamę, nabił jej śliwę pod okiem. A ona później mówiła, że uderzyła się o szafkę kuchenną. Pamiętam to bardzo dokładnie, a nie miałam więcej niż 4 lata, bo niewiele później ojciec zmarł. Podobno nie miał łatwego charakteru, był milicjantem. Popełnił samobójstwo. I tak sobie czytam, to co piszecie i myślę, że może lepiej, że tak się stało, bo pamiętam, że miał despotyczny charakter. Miałam bardzo szczęśliwe dzieciństwo i nigdy nie brakowało mi ojca. Mamie pomagali cudowni dziadkowie. Może gdyby żył zgotowałby mnie, mamie i bratu los podobny do tego, który opisujecie.

Ojciec alkoholik i matka z apopleksją. Ciągłe awantury, demolowanie domu, tłuczenie naczyń, rąbanie mebli siekierą. Nagminnie wieszającego się ojca. W osiemnaste urodziny usiłowałam go zabić, ale uciekł...drań. Jako dziewczyna ciągle zarzekałam się, że nie będę mieć dzieci... Mam czwórkę, ale na szczęście, udało mi się stworzyć im zupełnie inny dom.

:) współczuję...