nie daje rady

Witajcie dziewczyny i babeczki.Wszystkie starające się piszą o testach,terminach,temperaturach,plamieniach...Życzę każdej zaciążenia lecz ja mam pytanie jak radzicie sobie z psychiką?Ja już nie daje rady.Dziesięć lat jestem z moim kochanym mężem i policzcie sobie albo poczujcie sercem ile to jest tęsknoty i rozpaczy za dzieckiem?Jak znależć siłe żeby żyć?

Ojjjj nie miałam sił...:(Psycha siadała...a w szczególności jak co chwilkę znajomym rodziły się upragnione dzieci. Odwiedzanie rodzin z dziećmi byłodla mnie tragedią.... Udało się nam jednak zostać rodzicami dzięki metodzie in vitro. DOkładnie 7 miesięcy po narodzinach syna...naturalnie zaszłam w ciąże i mamy parkę:) To było nieplanowane bo absolutnie nie dawano nam szans na naturalne rodzicielstwo...Jak zwykle lekarze się mylą....:) Życzę powodzenia...ale jak radzic sobie z psychiką to Ci nie doradzę bo u mnie było baaaardzo źle... A teraz nie mam czasy spokojnie z wc skorzystać:)Nie chcę być wredna ale życzę Ci tego:):):):)

Ja też jestem u kresu sił.Jak przeżyć każdy następny dzień gdy się marzy,myśli i pragnie dziecka...Ja mam już chyba obłęd w oczach.

z mężem leczyliśmy się 4 lata. Nie mogłam nawet słuchać, że kot jest w ciązy. Teraz mam dwójkę dzieci i wróciłam do normalności

Stokrotka schudnij to zajdziesz w ciążę

Ja starałam się sługo, ale nigdy dziecko nie stało się moją obsesją. Oprócz tego jest dom, praca, przyjaciele, życie normalne. W moim otoczeniu jakoś dużo dzieci się nie rodziło, ale jak już, to nie przypominam sobie, żeby ich oglądanie było jakieś szczególnie traumatyczne. A dziecko pojawiło sie, jak już postanowiłam sobie trochę odpuścić. Banał, nie?