Juz nie mam sil. chyba to koniec

Mam 16 lat i dosyc duzo w zyciu przeszlam od adopcji po strate ukochanej osoby , a zostanie klasowa d****** wiec zaczne ze man dosyc juz zycia . Zostalam adoptowana . Trudno,tak bywa. Mowilam do pewnego mometu. od jakiegos miesiaca zauwazylam ze juz dla nikogo nie jestem potrzebna,ze juz nikogo nie obchodze i ze jestem po to aby byc. zaczelo mnie to meczyc bo jak normalny czlowiek potrzebuje bycie wazna i kochajaca przez innych , a szczegolnie potrzebna. moi rodzice chyba juz mnie nie kochaja , moj tata juz od dlugiego czasu sie nie odzywa do mnie ,nie wiem czemu. Mama juz mnie nie rozumie i nawet nie probuje.Ale to jeszcze nic od 4 postaawowki do 3 gim bylam tzn. szkolna d****** Ludzie z klasy i ze szkoly wyszmiewali sie ze mnie ,ze jestem dzifka,ze sie puszczam nawet doszlo do tego ze rozdawali moj numer do facetow o to ze moge im zrobic erotyczne rzeczy lub ze jestem w ciazy. a to wszystko nie prawda. ja jestem normalna 16/17 latka ktora jest dziewica i sir nie puszcza. ta sytuacja zostawila duzy slad na psychice mojej leczylam sie 3 lata u psychologa i psychiatry. mialam za so 3 proby samobojcze o ktorych nikt oczywiscie nie wiedzial , bo do co. pewnie lepiej powiedziec ze corka sie czym strola niz przyznac ze wziela 3garsci tabletek i chciala popelnic samobojstwo bo byla Tzn. d****** wyszlam z tego ale pewiem slad zostaje i teraz wstydze sie mowic o sexie publicznie czy wgl o tym mowic nie chce byc w ciazy bo po tym wszystkim to mnie brzydzi a takze mam wstret do ludzi a szczegolnie do facetow. jakos musze sobie z tym poradzic. ale chyba najgorsza jest smierc mojego kolego w ktorym bylam zakochana. zginal w wypadku. nie umiem sobie z tym poradzi a to juz lub dopiero 1,5 roku. nikt mnie nie rozumie a szczegolnie rodzice. mama mowi ze rozumie ale nie umie mi pomoc. twierdzi ze mnir kocha i wgl, o sprawie z tzn. d***** to jakby jej wcale nir bylo,a ze smiercia twierdzi ze cala milosc do zmarlego kolegi sobie uroilam ze robie. sibid placzaca niewiaste cierpiernice meczenice i ze nikt mnie nie rozumie. ciagle mi powtarza ze ja mysle ze jestem swieta ze wszystko mi wolna i wgl ze jestem zazdrosna. albo ze inni sa zli tylko nir ja. ja tak nie uwazam bo sa ludzie dobrzy i zli a ze spotkalam wiekszasc zlych to najpier probuje dostrzec dobro strony a potem zle. staram sie nie oceniac bo bog nas oceni. na prawde nie mam juz sil. a do tego wszystkiego nie mam abi jednej kolezanki zeby jej sie wygadac a juz sobie nie radze mam tyle problemow ze szok znowu powrocily mysli samobojcze lecz wiem ze to zle

W tym wieku takie stany depresyjne to normalka, zaufaj mi. Wtedy wszystko wydaje sie straszne i bezsensowne. Po prostu poczekaj, pożyj, Zabić zdążysz się zawsze. Daję Ci słowo, że po 20-tce zaczniesz doceniać życie.

zrozumieć 15-16-latkę? niemożliwe to mówię ja, ojciec nastolatek

Może zmien szkołę ... Wiesz to było by na krocza dnie msze jeśli w tej ci źle

Pomysl tylko ,ze inni ludzie maja duzo wieksze problemy , maja dzieci ,brak pracy , brak pieniedzy na komorne czy prad , dopadaja ich ciezkie choroby a przeciez musza dalej zyc. Nikt nie obiecywal ,ze bedzie latwo. Z czasem zrozumiesz ,ze nie jest wazne co inni gadaja,niech tam sobie gadaja co chca. Jestes bardzo mloda i Twoje zycie dopiero sie zaczyna i jakie ono by nie bylo , nieraz nawet pelne lez ale to jest jednak Zycie :) Wszystkiego dobrego i wiary w siebie Ci zycze :) ;)

wow, jeśli takie rady macie dla samobójców to pewnie w waszym otoczeniu jest ich wielu:O