lęk przed przyszłością w wieku 23 lat

Kończę niedługo (za rok) studia. Od jakiegoś tygodnia mam jakieś dziwne stany depresyjne - takie których nigdy nie miałam. Myślę o przyszłości jako o więzieniu - przeraża mnie dorosłość, praca, schematyczne obowiązki i co najgorsze - że nie będę robić to, o czym marzyłam albo wdepnę w coś, bo tak niby trzeba i nie będę szczęśliwa. Do tej pory żyłam z dnia na dzień, jak zaczęłam myśleć o przyszłości to się przeraziłam. Boję się, że wybiorę złą drogę i będe potem za kilkanaście lat żałować. Ale też chciałabym zacząc jak najszybciej zarabiać. Tylko zupełnie nie wiążę tego z konkretnym miejscem, nie wyobrażam sobie zebym miała już zaplanować, gdzie się osiedlić, zaplanować życie i ścieżkę kariery. Wiem że tak by było najbardziej racjonalnie, ale właśnie taki z góry narzucony plan wpędza mnie w depresję. Dziecięce marzenia nijak się mają do dorosłości.