Pracuje sie tylko z koniecznosci dla kasy i tylko hipokryci twierdza inaczej

Praca to jest smutna koniecznosc wykonywana dla zarobienia na przezycia-zarobki czesto sa glodowe- w pracy nie ma zadnej radosci i wartosci -tylko czysta materia i koniecznosc

tylko masochista uwaza ze tyranie na kogos za marne grosze to cos fajnego

Troche sie rozpedziles, bo mozna miec w pracy sporo radosci, ale ogolnie masz racje, praca to koniecznosc, i ludzie, ktorzy mowia, ze pracowaliby nawet gdyby nie musieli nie wiedza co mowia.

kobieta moze doznac w pracy tylko zla podlosci okrucienstwa i niesprawiedliwosci

jeżdżę tirem i KOCHAM SWOJĄ PRACĘ

Współczuję. Ja mam pracę, która wynika z mojej pasji. Rozwijając zainteresowania poszłam na konkretne studia i znalazłam pracę idealną dla siebie. Pieniądze to oczywiście świetna rzecz i bez nich ciężko żyć ale gdybym miała inną pracę "tylko zarobkową" to i tak robiłabym to co robię, po godzinach :D

istota pracy jest wyzysk dyskryminacja poniżanie mobbing molestowanie seksualne, zawisc nienawisc oszczerstwo niszczenie ludzi podkladanie im swini podstawianie nogi wbijanie noza w plecy-trzeba to znosic dla zarobienia na przezycie

pracuje sie tylko po to by zarobic na przezycie

Robiłam na ten temat niedawno badania ankietowe i najczęściej wskazywanym powodem i motywatorem była kasa, kasa, kasa, kasa :) nie spodziewałam się niczego innego.

wiadomo- tylko kasa jest motorem do pracy

''Współczuję. Ja mam pracę, która wynika z mojej pasji.'' Ludzie czesto tak mowia :) A prawda jest taka, ze gdybys nie potrzebowala pieniedzy owszem, moze nadal robilabys to, co robisz, ale na wlasnych warunkach, moglabys spokojnie przebierac w klientach i olewac tych denerwujacych, nie musialabys pracowac dla kogos i liczyc sie ze zdaniem a czesto i humorami szefa, pracujacy dla siebie z radoscia pozbyli sie problemow z podatkami, dokumentacja itd. Taki na przyklad kierowca tira na pewno wolalby poswiecic sie podrozom, niz jezdzic po jakichs nudnych zadupiach i wykladac towary z przyczepy.

pracodawcy bezlitosnie wyzyskuja pracownikow

halo lubie jeździć po zadupiach. podróże? lubie tylko za kółkiem

tylko o kase sie rozchodzi

Ja tez, dlatego sie odnioslam do pracy kierowcy tira. Nie uwierze, ze wieksza przyjemnoscia jest dla ciebie jezdzenie po miastach i wykladanie towaru, niz pojechanie, tirem czy czym sobie chcesz, zwiedzac, dajmy na to, Hiszpanie. Czy chocby i Polske, ale na twoich zasadach, a nie szefa.

praca to kaźnia

dziewczyno JA NIE WYKŁADAM TOWARU to robią inni ludzie, a zwiedzać NIE LUBIE lubie tylko jeździć

na pewno taki kierowca zarabia wiecej niz wyzyskiwana robotnica sprzataczka szwaczka prządka -one czesto zarabiaja 700- 900 zl -masakra

Moja praca to zarazem moja pasja. Pracuje na uczelni robię bardzo fascynujące rzeczy które mi sprawiają autentyczną radość poznania,do tego jestem w tym dobra i dzięki grantom mam sporo pieniążków.Do tego nie mam nad sobą szefa tyrana, przychodzę do pracy kiedy chce (wyjątkiem są zajęcia ze studentami) Mam 31 lat i zwiedziłam już kawał świata na konferencjach i paru stażach bez wydania złotówki z własnej kieszeni.Ja kocham swoją prace i zdecydowanie nie jest dla mnie koniecznością.

praca to tragiczna koniecznosc

pewnie, że pracuje się dlatego, żeby mieć na chleb; ale zdrowy człowiek potrafi znaleźć sobie taką pracę, żeby mieć z niej też chociaż odrobinę radości i przyjemności; co do kierowców tira - miałam znajomego pana, który z powodów zdrowotnych musiał zmienić pracę i cholernie za tym swoim tirem tęsknił :) nie za zwiedzaniem, ale właśnie: za samą taką jazdą takim duuużym samochodem :) po prostu bardzo to lubił :) często tak jest, że np. księgowi lubią swoje cyferki - jak inni - rozwiązywanie rebusów, krzyżówek, pasjansów; fajny jest też ten taki dreszczyk stresu, jak człowiek zmaga się z jakimś zadaniem (może to być odpowiednie ułożenie kostki brukowej, ale też - dobre napisanie terminowego pisma na czas) :) od samego leżenia brzuchem do góry/ zajmowania się przyjemnościami - gnuśnieje się :)

Ja też niestety pracuję bo muszę i nie mam z tego żadnej przyjemności. W dodatku motywacją jest dla mnie moja mała córeczka i dla niej muszę pracować żeby ją utrzymać. Zarabiam bardzo mało bo zaledwie 1200zł/rękę mimo wykształcenia i doświadczenia. Rozważam wyjazd za granicę byle tylko się czegoś dorobić. Tutaj w Polsce jestem wykorzystywany przez pracodawcę czasem poniżany przez współpracowników i w*****a mnie to niemiłosiernie.

jak sie czyta historie o prozniaczym zyciu arystokratow jeszcze w 20 leciu miedzywojennym to zazdrosc czlowieka ogrania a jak sie czyta o zyciu robotnikow i ludu pracujacego to smutno sie robi tak bylo strasznie

ziemia obiecana reymonta- to kwintensencja niezmienego podejscia pracodawcow do pracownikow

? ;) Zgadzam się. W większości przypadków tak jest. Sama mam dobrą pracę, zgodną z wykształceniem, jestem w pracy chyba szanowana i uważa się mnie za kompetentną, poza tym praca ma świetne jak na Polske zaplecze socjalne i przywileje. Ale jest tez mega odpowiedzialna, trudna i często frustrująca. Budzi uczucia mieszane. Czasem chciałabym tym je/b/nąć :) I na pewno bym je/b/ła, gdybym została milionerką dzięki totku. Ale nie zostanę :) Więc muszę sama pracować na swoją niezależność. Poczucie braku własnych pieniędzy i bycia od kogoś zależną i podległą mu (na przykład przy utrzymywaniu przez faceta) - jest czymś strasznym i oznacza życie w ciągłym lęku. Więc jeśli nie mogę mieć wygranej w totka, to wole pracować i oby ta praca zawsze była :)

tylko dla kasy czlowiek sie meczy w robocie a czesto pensja taka z e sie plakac chce

pracodawcy kanalie wyzyskuja ludzi jak w sredniowieczu