Cieszę się,że świat wirtualny nie przysłania mi realnego.

Ten jest bezpieczny,ale nigdy nie zastąpi zderzenia ze światem realnym.Szczególnie,gdy wywołuje pozytywne emocje.Dla mnie te światy przenikają się i mimo wszystko są równie ważne.Internet to potęga.

ciesze sie ze w realnym swiecie nie ma baba-jagi :)

Internet,to nie baby jagi:),to ludzie z reala.

cieszę się, że w realnym świecie nie ma kafeterii

A może jest tylko jeden świat? A jeśli nawet są dwa to granica między nimi często się zaciera. Przenosimy emocje i nastroje z jednego do drugiego. Tak, ja mam tylko jeden świat, swój świat;)

Broken :D masz paszteterię w mózgu.

Jest kafeteria,to np.przyjaciółka przychodząca na pogaduchy.Różnica polega na anonimowości,ale czy ufasz w stu procentach przyjaciółce?

nikomu nie ufam w 100%, jak ma coś przykrego do powiedzenia to niech lepiej powie to na kafe:)

A może jest tylko jeden świat? A jeśli nawet są dwa to granica między nimi często się zaciera. x Chyba jestem na takim etapie,real dopełnia spędzanie czasu z Wami.

Czy to Cię niepokoi Xen? Uważasz, że tocząc dysputy w realu żyje się pełniej, bardziej, właściwiej?

Ryfka wręcz przeciwnie,tutaj piszę więcej.W realu nie ujawniam się.

Jednak ludzie w realu odbierają mnie euforycznie w pozytywnym kontekście,jednak jest to dla mnie zaskakujące.

Dawno temu uczestniczyłam w dyskusji na kafe o "miłości wirtualnej". Część rozmówców była zdania, że można zakochać się znając kogoś jedynie wirtualnie, a część twierdziła, że to niemożliwe. A Ty co o tym myślisz Xen?

Porozumienie dusz,wzajemne relacje,spójność charakterów połączy piękną z bestią,ale nie samca z kobietą.

Czyli twierdzisz, że można. Bo jeśli ktoś może wywoływać w nas jakiekolwiek uczucia za pośrednictwem internetu to może każde, prawda? Jeśli możemy kogoś poznanego wirtualnie lubić, nie lubić, to możemy i kochać. Rodzi się w nas uczucie, nie wirtualne przecież, bo zawsze odczuwamy realnie "na własnej skórze" skutki tegoż. Dlatego ja nie dzielę światów na dwa. Wszystko co zdarza się tu, zabieram ze sobą do swojego całkiem realnego świata;) I odwrotnie;) Dobranoc.

Tego świata nie zabieram do realnego,choć odczuwam jego brak i wracam tutaj z entuzjazmem:).Moja siostra poznała męża w świecie wirtualnym,również moja szwagierka.

No, a emocje które Ci tu towarzyszą? Przecież nie jesteś od nich wolna;) Pa.

Są pozytywne,tutaj bardziej lubię ludzi niż w realu.Jestem anonimowa,wygląd nie jest barierą.Dla mnie jest w realu,gdy ktoś zaczyna świrować?Szczęście,że już mam męża.