Czy rodzice mogą znać na tyle swoje dziecko,żeby wiedzieć czy się nadaje?

Żeby z góry wiedzieć, czy się do czegoś nadaje? Bo ja uważałam, że nikt nikogo na tyle nie zna. Wprawdzie to są ich geny, ale każdy i tak może być diametralnie inny, prawda? Dziś już psychicznie nie wytrzymałam, po raz kolejny usłyszałam, że sobie z czymś nie poradzę, bo nie mam tych cech charakteru. To nie tylko rodzice mnie tak dołują, dalsza rodzina też. Na kasę nie, bo "trzeba być bystrym", do rozdawania ulotek nie, bo "trzeba być śmiałym, wciskać obcym ludziom i mieć do tego odpowiednie cechy charakteru", do kelnerowania nie, bo "to ciężka praca, nie poradzę sobie z niemiłymi klientami, jestem za delikatna", do dziecka nie, bo "za duża odpowiedzialność, może się zakrztusić itp.". Kiedy byłam bliska nadwagi, to matka mi dokuczała, teraz, kiedy skudłałam prawie 10 kg, też mi ciągle dokucza, bo jestem za chuda (nie mam niedowagi). Przy tym presja, że mam szukać pracy, ale jak mam to robić, kiedy czuję się jak dno i mniej niż zero? Skończyłam studia, dlaczego nie powiedzą "jesteś zdolna, spróbuj, na pewno sobie poradzisz, wierzę w ciebie". Męczą mnie stany nerwicowe i depresyjne, gdybym miała wsparcie.... Czy rodzice mogą znać na tyle swoje dziecko, żeby wydawać takie wyroki, że sobie nie poradzę, skoro nigdy nie próbowałam? Proszę, wytłumaczcie mi, ja już tracę obiektywizm.