moja matka nigdy do mnie pierwsza nie zadzoni

zaczyna mi być coraz bardziej przykro, od lat już nie mieszkam z matką sytuacja zawsze jest taka jeżeli moja matka ma do mnie jakąś pilną dla niej sprawę to potrafi dzwonić o każdej porze dnia czy nocy natomiast jeżeli nie to tygodniami do mnie nie zadzwoni nie zainteresuje się mną moim zdrowiem zawsze to ja do niej dzwonię i pytam co słychać i o zdrowie ona nigdy pierwsza nie zadzwoni jeśli nie ma w tym jej sprawy co o tym myślicie ? czy to ja jestem złym dzieckiem czy ona złą matką ?

widać nie interesuje się tobą

Nie wyobrażam sobie żebym nie zadzwoniła do mojej córki.Mieszkamy w tym samy mieście, nawet blisko siebie od mnie 10 minut samochodem,ale jesteśmy zajęte.Córka pracuje, ja również,Dopiero możemy z sobą porozmawiać około 19.Dzień bez rozmów z dziećmi, to dzień stracony.Syn dość często odwiedza mnie gdy jest w pobliżu. Co za matka ze nie interesuje się własna córką?

Jak ma pilną sprawę to dzwoni, jak nie - to nie zawraca głowy. W czym problem? Jesteś stęskniona to dzwoń lub do niej pojedź.

moja jest taka sama :-( nie cierpię jej za to, matka która własne dziecko ma w d***e nie powinna mieć dzieci

moi rodzice tez do mnie nie dzwonią, dzieli nas 130 km.Kiedys specjalnie nie odzywałam się miesiąc chciałam zobaczyć czy sie w ogóle zainteresują nic. Dodam,że miałam wtedy 19 lat i byłam na 1 roku studiów 130 km od domu..

wspolczuje, a moze nie ma pieniedzy na rozmowy? moja do mnie czesto wydzwania i gadamy o p*****lach

Moi ja ta wyżej kasę mają i nie byłby to żaden problem kwestii materialnej dla nich. Po prostu nie czują/czuli takiej potrzeby widocznie.

dzięki za opinie z waszej strony ciekawa byłam co napiszecie prawda jest bolesna matka nigdy nie była zbyt uczuciowa wobec mnie, ale jeszcze do niedawna zależało mi na utrzymaniu kontaktów z nią teraz widzę że jesteśmy sobie coraz bardziej obce jak ktoś wcześniej napisał, teraz specjalnie od 3 tyg. nie dałam znaku życia i zero reakcji z jej strony a od znajomych wiem że ma się świetnie do boli jak matka się nie interesuje dzieckiem pomimo tego, że już jest dorosłe i ma własną rodzinę moja 11 letnia córka ma też komórkę i do niej jako do wnuczki też nie zadzwoni

idz do psychologa i mu o tym powiedz

nie potrzebuję psychologa proszę tylko boga żebym ja nigdy nie odwróciła się od mojego dziecka jak moja matka już nie długo dzień matki a ja już nie mam nawet ochoty do niej jechać z życzeniami i kwiatami jak zawsze

Pani z 19.25 Nie wyobrażam sobie żeby moja mama do mnie co dnia dzwoniła ani też żeby mama mojego męża dzwoniła co dnia wieczorem i pierniczyła o czym można opowiadać ze co? Że od wczoraj nic się nie zmieniło :(

to chociaz zadzwon na 116123 - jest to tel bezplatny, siedza tam psychologowie, powiedz im o tym... tel czynny jest codziennie, teraz tez od 14-22

jednak siedzi to w Tobie bo napisalas o tym na forum. ja mysle ze dobrze by bylo dla Ciebie porozmawiac z psychologiem/psychoterapeutą w jednym

---http://www.psychologia.edu.pl/o-nas/struktura-organizacyjna/1340-poradnia-telefoniczna-dla-osob-doroslych-w-kryzysie-emocjonalnym-116-123.html

Autorko nie jesteś sama jest nas więcej ,ja też mam taką matkę i może dlatego wyszłam za maminsynka i teraz wychodzi z tego straszny koszmar.

dzięki bogu mam wsparcie w mężu i dziecku i to jest ważne matka zraniła mnie już wiele razy ale nie będę rozdrapywać starych ran z przed wielu lat tylko żal tak człowiekowi jak widzi inne matki z córkami a ja czuję się jakbym była z domu dziecka

ja Cie zachecam do pomyslenia o psychologu/psychoterapeucie w jednym, (psychodynamicznym) bo on zajal by sie Tobą siegając do wczesnych lat Twojego zycia... Maz, ani Twoje dziecko nie pomoze Ci uporac sie z sytuacjami sprzed wielu wielu lat. Bardzo dobrze ze masz i czujesz od nich wsparcie.

jesli tam wyzej ktoś pisał do mnie, to tak, pierniczymy niemal codziennie i zapewniam mamy o czym :)

Tym bardziej powinnas pojsc i sie nie bac prosic o pomoc, bo to ewidentnie siedzi w Tobie, psycholog/psychoterapeuta (psychodynamiczny) Ci pomoze

autorko mam to samo

moja matka do mnie od 4 lat nie zadzwonila poza jednym razem prosba o pozyczke kasy... Mam 24 lata, dzwonie do niej regularnie co tydzien ONA NIGDY !!!!!!!!!!!!!! Wiem co czujesz! Musisz sie z tym pogodzic ze to sie juz nie zmieni

a może mama czeka , kiedy dorosłe dziecko zadzwoni zwyczajnie pytając "mamo co u ciebie, jak się czujesz, czy czegoś nie potrzebujesz?" w końcu to ta nie dzwoniąca mama się starzeje i z tej racji ma swoje prawa , choćby to że zwyczajnie źle się czuje, może oczekuje zainteresowania a może i pomocy o którą nie łatwo prosić i dlatego też nie dzwoni. Ciekawe, że jest wiek gdy dzieci nie znoszą tel od rodziców, odbierając je jako ustawiczną kontrolę, a tu nagle czytam (jako matka) ze zdziwieniem, że te dorosłe już dzieci nadal oczekują tych niechcianych telefonów, a co jeśli ta mama realizuje się w swoich zainteresowaniach, czy uniwersytecie trzeciego wieku, itp To o czym tu piszecie to egoistyczna postawa dzieci, którym wszystko się należy, ale pamiętajcie wasze dzieci też kiedyś dorosną i też będą od was wymagały, może nawet więcej, kto wie...

to samo mieszkam z tatą a mama wogule nie zdzwoni! wgl! nie wiem czm. ale mam to samo, za to tata bardzo mnei kocha... ale mama? ma mnie w tyłku

Piszę jeszcze raz. Moja mam nie ma dużo kasy. dopiero będzie się przeprowadzać. I pamiętam tylko jak się z nią pokłóciłam że prawdziwa matka dzwoni a nie że nawet nie zapyta : jak tak w szkole? mama po pięciu dniach zadzwoniła do mojego taty. bo ja nie odbierałam. Była wtedy miła. w niedzielę do niej pojechałam. było fajnie. Tylko że jak wróciłam o 23 do domu to przestała, dzwonić. Już minęły dwa mięsiące a zaraz będzie trzeci. Jak wiecie co z tym zrobić napiszczie . Dziękuję. pozdrawiam. :(

A umnie jest odwrotnie. Może zacznę od tego że córka mieszka z matką to jest 200km ode mnie . Ma 16 lat. Jak ja nie zadzwonię pierwszy to ona w ogóle do mnie nie zadzwoni. Chyba że jak coś dostanie czy za dobrą naukę, na urodziny, imieniny czy to z innej okazji to wtedy tak zadzwoni i podziekuje. A tak w ogóle. Zawsze się tłumaczy czemu ja nie zadzwonię pierwszy. Wcześniej dzwoniłem zawsze pierwszy, ale chciałbym że by to ona czasami zadzwoniła do mnie a  tu nic. Wkórza mnie to bo robiłem wszystko i dalej tak jest by niczego córce nie brakowało i staram się. A ona nawet nie zadzwoni i mówi że nie mam szacunku do niej .

A umnie jest odwrotnie. Może zacznę od tego że córka mieszka z matką to jest 200km ode mnie . Ma 16 lat. Jak ja nie zadzwonię pierwszy to ona w ogóle do mnie nie zadzwoni. Chyba że jak coś dostanie czy za dobrą naukę, na urodziny, imieniny czy to z innej okazji to wtedy tak zadzwoni i podziekuje. A tak w ogóle. Zawsze się tłumaczy czemu ja nie zadzwonię pierwszy. Wcześniej dzwoniłem zawsze pierwszy, ale chciałbym że by to ona czasami zadzwoniła do mnie a  tu nic. Wkórza mnie to bo robiłem wszystko i dalej tak jest by niczego córce nie brakowało i staram się. A ona nawet nie zadzwoni i mówi że nie mam szacunku do niej . Teraz na dzień kobiet wysłałem kwiaty córce jak co roku nawet nie zadzwoniła do mnie i nie podziękowała. Zaczynam myśleć że jestem złym tatą że chyba jest ze mną coś nie tak.