Zdołam jeszcze otworzyć się na miłość? I jak odbierać zachowanie przyjaciela?

Byłam kiedyś w związku na odległość. Trwał on 1.5 roku. Druga połówka bawiła się mną, była fałszywa, raniła mnie swoim zachowaniem. Od 4 miesięcy nie piszemy. Ta osoba napisała, że zatruwam jej życie, że jestem błędem jej życia i że mnie nienawidzi. A to wszystko dlatego, że byłam często zazdrosna, ale nie dziwię się sobie, bo ta osoba nie była mi jakby dość wierna. Grała z przyjaciółmi w rozbieranego pokera, gadała z przyjaciółmi na niegrzeczne tematy będąc ze mną w związku i dla żartów podrywała kogoś z potem mi się tym chwaliła. A gdy byłam zazdrosna i kłóciłam się z tą osobą, bo chciałam więcej szacunku i miłości wpadała ta osoba w złość. Potem uznała, że jestem chodzącym problemem. Teraz i ja tej osoby nienawidzę. Boję się zaufać komukolwiek, boję się, że miłość mnie ominie, bo w sumie mimo iż chciałabym się znów zakochać to się boję, boję się zaangażowania i tego, że nikt mnie nie zaakceptuje takiej jaka jestem. Ostatnio poznałam przez internet chłopaka jest ode mnie młodszy o dwa lata, jest samotnikiem z wyboru. Jest taki słodki i kochany. Znamy się już dwa miesiące, ale jest dla mnie tylko jak dobry przyjaciel. Ostatnio często mnie komplementuje, że jestem słodka i że się słodko złoszczę, napisał, że mnie lubi nawet bardzo. Nie widzieliśmy swoich zdjęć, poznajemy tylko swoje charaktery. Może i czasem moje serce drgnie i poczuję dziwne uczucie w sercu, ale nie wiem czy to miłość. Choć jak on czasem smuta to chciałabym go pocieszyć jak tylko mogę, aby tylko wiedzieć, że jest wszystko ok. On za to o dba i się mną opiekuje, zawsze chce, żebym się porządnie wyspała, wysyła mi smsy na dobranoc. Co myślicie o tej całej sprawie? Mile widziane jak najdłuższe odpowiedzi.