Jak nauczyć 4 letnie dziecko samodzielnego zasypiania

Córka ma 4 lata. Do dziś wieczorne zasypiania wygląda tak, że jedno z nas, ja albo mąż, siadamy w nogach jej łózka i czekamy az zaśnie. Czasem trwa to 15 minut czasem 30 a czasem godzine. Macie jakies rady jak nauczyć ją aby po prostu po książeczce dać buziaka, zgasic swiatło i powiedziec dobranoc - i żeby sama zasypiała? Proszę o wszystkie rady, nawet najbardziej absurdalne.

ja mam dopiero czteromiesięczne dziecko więc tylko tak dla siebie zapobiegawczo zapytam? czy jak mała była niemowlakiem to pozwalałaś jej samodzielnie zasypiać w swoim pokoiku czy też czuwałaś aż zaśnie, bo my ją zostawiamy samą i zazwyczaj po 20 min już śpi.

Pierwszy rok spała z nami w pokoju w swojej kołysce - teoretycznie, bo potem zawsze jednak spała z nami na łózku, bo nie chciało sie nam wstawac kilka razy w nocy. Jak sie przeprowadzilismy to córka miała rok i 3 miesiące to bardzo polubiła swój pokój i łózko i tam do tej pory spi, ale kłopot jest z usypianiem. Trzeba przy niej byc dopóki nie zasnie. Od urodzenia był kłopot z jej usypianiem. Wieczorem zasypiała 22-23 jako niemowlak, nie dało rady wczesniej, bylismy zmeczeni z mężem i kładliśmy ją miedzy nas i czekalismy az zasnie zebysmy mogli też spać. Córka skończyła 4 lata i własnie chodzi mi po głowie, zeby ją nauczyc samodzielnego zasypiania i nie wiem jak sie za to zabrać.

Tłumaczyć, rozmawiać i po prostu któregoś wieczoru przeczytać książeczkę, dać buziaka, zgasić światło i wyjść. Innego wyjścia nie ma. 4-latka to duże dziecko i powinna zrozumieć. Czasami my rodzice za mało wierzymy w nasze dzieci.

tłumaczyć, rozmawiać i wyjść - a potem Ona wychodzi i płacze....

zal ci poswiecic godzine dla dzieckA?

"a potem Ona wychodzi i płacze...." Oczywiście że będzie tak robić, bo chce na was coś wymusić. Wtedy ją odprowadzasz z powrotem do pokoju i znowu mówisz dobranoc i gasisz światło. I tak w kółko. W końcu się nauczy. Niestety na początku pewnie będzie darcie się i płacz. Jeśli będziecie dawać się terroryzować przez płacz to nigdy wam się nie uda wyegzekwować niczego.

Superniania polecała metodę "odkładania". Kładziesz dziecko do łóżeczka, czytasz bajkę a po bajce tłumaczysz, że już czas spać. Dajesz buziaka i wychodzisz. Czekasz przed drzwiami pokoju. Jak dziecko wyjdzie z łóżka i będzie chciało cię szukać, to zaprowadzasz je tam ponownie, nie rozmawiasz, tylko mówisz "czas spać". Wychodzisz, czekasz przed drzwiami. Jak dziecko znów wyjdzie, to zaprowadzasz je do łóżka i tym razem bez słowa wychodzisz. Robisz tak za każdym następnym razem jak wyjdzie-bez słowa. To może trwać nawet pół nocy, ale w końcu córka sama zaśnie. Powtarzamy to co wieczór do skutku. Niestety może to trwać kilka dni, ale efekt murowany :-)

Masakra ale dzieci tresujecie. Biedne dziecko chce spędzić czas z rodzicem a ten się wkurza ze dziecko potrzebuje bliskości i uwagi rodzica. Paranoja, po Ci sobie dziecko w ogóle robiliście skoro wam przeszkadza?

Tylko Ci rodzice są już po prostu o 21 zmęczeni i sami chcieliby po prostu usiąść razem wieczorem bez dziecka i porozmawiać, a nie że jeden sie kapie, drugi usypia dziecko, a jak się już znajdą razem w łóżku to idą spac bo są skonani.

Oj no faktycznie, szkoda Ci czasu dla dziecka? Przecież po to chyba te dzieci się rodzi, żeby wspólnie z nimi być...czas szybko leci. Moja przyjaciółka usypiała synka aż skończył 8 (tak tak, osiem) lat! I nigdy nie narzekała, wręcz przeciwnie, teraz mówi, że jej brakuje tych chwil spędzonych razem, bo teraz wiadomo Młody ma więcej kolegów, zainteresowań, swoje życie. A z usypiania zrezygnował sam z dnia na dzień, powiedział "Mama idź już do siebie ja chcę spać" i już. Po prostu musiał być gotowy. Nie tresuj dziecka, daj mu to, czego potrzebuje :)

Ja kupiłam dziecku pozytywkę z lampką, żeby miała światełko i nie było problemu, chociaż na początku bała się zasypiać. Ale myślę, że dużo zrobiła w tym względzie też muzyka. Mam coś takiego: http://bebito.pl/product-pol-16350-Fisher-Price-Swiecacy-slonik-uspokajacz-pozytywka.html

moje dziecko jak mialo potrzebe to spalo z nami.do 8 msc mialo lozeczko obok naszego lozka,ale budzilo siena karmienie. Potem spalo w swoim pokoiku.czsem mialo ciezki okres i z tydzien na przyklad spalo w naszym lozku,a potem bez problemu wracalo do siebie.Mielismy rozne fazy.Raz trzeba bylo czekac az zasnie,raz chcialo zebysmy trzymali je za raczke raz ja raz maz. A teraz spi w lozku,czytamy ksiazeczke,wlaczamy kolysanki i zasypia.niewiadomo jaka faze bedzie mialo znow za miesiac:) Ale nie szkoda mi tego czasu z dzieckiem i sie dostosowuje do potrzeb.oczywiscie jak wszystko za dlugo nie trwa

A dla mnie usypianie to męczarnia. Czekam i czekam kiedy zaśnie a mogłabym w tym czasie zrobic wiele innego zanim pójde spać. Wczoraj zaczełam jej mówić, że teraz ma już 4 latka i że jest dużą dziewczynką, i że niedługo mama i tata nie będą siedzieć z nią żeby zasnęła. Zostawiamy drzwi uchylone ale zasypiać powinnas już sama. Bede gadac tak kilak dni az w pewnym momencie moze uda sie ja zostawić samą.

czytasz bajke, po zakończeniu gasisz swiatlo i wychodzisz Jak wyjdzie z lozka to ją zaprowadza z ostrzeżeniem ,ze następnym razem jak jeszcze raz wyjdzie to dostanie w tylek, niema prawa wychodzić, poza siku do wc, to było ostatni raz , ma się sluchac co mama-tata mowi Jeśli 2 raz wyjdzie z pokoju mimo ostrzeżenia daj klapsa i rozkaz do lóżka marsz

MY jak uczyliśmy córeczkę samą zasypiać to stosowaliśmy metodę zaglądania. Tzn Mówiliśmy ze wyjdziemy na chwilkę i za chwilę do niej zajrzymy . Wyjście było krótkie, przychodziliśmy dostawała buziaka i mówiliśmy, że za chwilę znów przyjdziemy i tak , aż zasnęła. Początkowo tych "wizyt z buziakami" było dużo, stopniowo czas nieobecności wydłużaliśmy ,teraz ( 5lat)zasypia sama , dodatkowo ma swoją książkę, którą sobie ogląda jak my jej już przeczytamy bajkę, jak chce to zostawiamy jej światło dopóki nie uśnie, ale przeważnie chce mieć zgaszone i włączoną swoją lampkę 'która robi gwiazdki"

no wlasnie najpierw przyzwyczajacie dziecko spac z wami a potemlament ze samo nie zasnie trzba umiec przewidywac konsekwencje bezmyslnego postepowanie one teraz czyje sie nieszczesliwa i odrzucona bo nagle, musi spac sama...coz cierpliwosci wam zycze i konsekwencji inaczej bedzie spala z wami do 14 roku zycia

no wlasnie najpierw przyzwyczajacie dziecko spac z wami a potemlament ze samo nie zasnie trzba umiec przewidywac konsekwencje bezmyslnego postepowanie one teraz czyje sie nieszczesliwa i odrzucona bo nagle, musi spac sama...coz cierpliwosci wam zycze i konsekwencji inaczej bedzie spala z wami do 14 roku zycia XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX Ona nie śpi z nami. Ona spi w swoim pokoju i w swoim łóżeczku, ale przed zasniecięm trzeba siedzieć z nią dopóki nie zasnie. A rada z klapsami to nie dla mnie.

Dzień dobry, Jestem certyfikowaną konsultantką ds. snu dziecka i pomagam rozwiązać problemy ze snem maluchów. Jeśli martwi Was niespokojny sen noworodka, macie dosyć długiego wieczornego usypiania, nieprzespanych nocy i walki o zasypianie na każdą drzemkę, mogę Wam pomóc w rozwiązaniu tych problemów. A może spodziewacie się dziecka i chcielibyście się dowiedzieć jak zapewnić maluszkowi zdrowy sen od samego początku, aby uniknąć powstania problemów ze snem w przyszłości? Więcej informacji i szczegóły jak wygląda współpraca: www.panikolysanka.pl Zapraszam do polubienia mojego profilu na FB, gdzie znajdują się ciekawostki i dużo informacji praktycznych dotyczących snu najmłodszych! www.facebook.com/panikolysanka/

Mam 4 letnie blizniaki . U nas zasypianie wyglada tak. Jednego dnia klade sie z jednym, drugiego dnia z drugim. Lubia, kiedy jestem z nimi w pokoju. Nie boja sie ciemnosci, to jest bardziej rytual. Zasypiaja szybko, poniewaz idziemy do lozka, kiedy jestesmy zmeczeni i po chwili rozmowy albo spiewania kolysanek nie odzywamy sie i gramy w kto pierwszy zasnie albo po prostu mowie, ze spimy, poniewaz musimy wczesnie wstac nastepnego dnia. Tez mialam momenty buntu, chcialam, jak na filmach dac buzi, zgasic swiatlo i wyjsc. Zrozumialam jednak, ze dla moich dzieci to wazny moment dnia i ze w ktoryms momencie juz nie beda chcialy ze mna zasypiac. A ja moze wtedy zatesknie do tych momentow.

Mialam podobna sytuacje z synkiem 3.5 roku. Czasami godzine czekalam az zasnie. Pewnego dnia zaczelam mu opowiadac, ze juz jest duzym chlopcem a duze chlopaki spia same. W prezwncie dostal taka lampke do kontaktu. Powiedzialam ze to prezent od wrozki lampuszki ( nie mylic z zebuszka ;)) no i zadzialalo. Musialam wytlumaczyc ze jestem za sciana i czuwam nad nim. Musisz byc konsekwentna.

U mnie było podobnie. Teraz jest tak ze przed snem spędzam z synem ok godzinki, czytamy, opowiadamy sobie, przytulamy się, masuje go. Potem ja idę i zwykle nie ma problemu. Po prostu potrzebuje bliskości i uwagi.