Szukam rady

Hej, Ogólnie to nie wiem od czego zacząć. Mam 5 letnią córkę, z którą zostałam sama jak miała 8miesiecy. Nigdy z ojcem jej mi sie nie układało i aż doszło do momentu, że zdecydowałam odejsc. Lepiej to niż dawać zly przykład dziecku, który miałby rosnąć w rodzinie gdzie się poniża koiete i się jej wmawia ze nie jest nic warta. Ogolnie to tak po skrócie. Ojcu mojego dziecka pozwalam sie z nia spotykac bo nie chciałam być nigdy tą jedna z mam które zabraniaja kontaktów. Ale strasznie cierpie z tego powodu. On ja bierze tylko raz na rok - 3/4 tygodnie. I juz jest 3 raz kiedy jest z nim. Ogolnie moja córka ma 5 lat i jest cudowna. Grzeczna pomocna. Wiadomo ma swoje momenty ale jak kazde dziecko 5letnie. Ale jak jest tam to sie zmienia całkowcie. Dlatego sie martwie. Wydzwaniaja do mnie ze jest nieznosna, ze na mojego partnera mowi tata (mowi ze jej tak kaze mówic choc prawda jest taka ze w domu do niego mowi po imieniu) i wiele innych rzeczy. Tak naprawde jestem rozdarta. Bo co mysli taka mala istotka, boje sie ze bedzie miało to na nia duzy wpływ w przyszlosci. Że w jakis sposób krzywdze ja. I chciałabym czuc sie spokojna byc pewna ze dobrze robie ze tam jest ze poznaje rodzine swojego ojca. Prosze o wasza rade. Pozdrawiam

ale jakie widzisz inne wyjście z tej syt? ja myślę że zabronienie kontaktów z ojcem byłoby o wiele gorsze. Ona potrzebuje czasu aby to zrozumieć, zaakceptować, pewnie u ijca jest niegrzeczna bo chce zwrócić jego uwagę na siebie. niestety w takich syt zawsze najbardziej cierpią dzieci rozmawiaj z nią jak najwięcej, pomóż zrozumieć, powtarzaj nieustannie że oboje ją kochacie i to że nie jesteście razem jest waszą winą, że ona się absolutnie do tego nie przyczyniła.