Fobia społeczna takiego Jarka

Cześć mam 23 lata. Skończyłem szkołę średnią z maturą studia rzuciłem po 2 latach mam prawo jazdy(nie wiem jak ja to zrobiłem). Zdobyłem prace w zasadzie sama do mnie przyszła jest to dość nietypowa praca bo pracuje z dziećmi niepełnosprawnymi już 2 lata czyli można powiedzieć dostałem darmowe przełamywanie się do różnorakich ludzi;] Zauważam pewną poprawę w jakimś tam bardzo umiarkowanym stopniu ale dalej nie mogę pojąć dlaczego ten strach i ta panika dalej we mnie siedzi. I to ciągłe myślenie któro mnie najbardziej wyniszcza co będzie jutro a jak będzie to to co zrobię a jak to co wtedy zrobię takie myśli po prostu się pchają masowo na dodatek muszę pracować na jednej sali z pewną kobietą kórej nie lubię a ona widzi ,że ja jestem jakiś taki nie rozmowny i codziennie kur.. myślę o czym ja mam z nią rozmawiać mam dość a jak wy dajecie radę?

ja jestem introwertyczką i to w zasadzie niewiele sie różni od fobii, po prostu nie lubie wiekszości ludzi, męczą mnie, są głupi, hałaśliwi i rzadko ma ktoś coś mądrego do powiedzenia. Poza tym mam zdolność z wyprzedzeniem powiedzieć co sie stanie na podstawie obserwacji, dobrze potrafie rozgryźć ludzi nawet z nimi nie gadając tylko sie przysłuc***ac i większosc to zjeby bez żadnych zasad. Ludzie nie lubią spokojnych, cichych ludzi, czują sie nieswojo z nimi.