Dziwne zachowanie czy norma?

Powiedzcie mi taką rzecz: ktoś jest specjalistą w czymś tam; ktoś z nim chce pogadać na ten temat, którym ten ktoś się zajmuje (ma konkretne pytanie do zadania mu(. No więc ten "specjalista" nie dopuszcza go do głosu, tylko zaczyna sam gadać, i zagaduje tego, kto przyszedł z pytaniem i nie pozwala mu zadać sobie tego pytania. Ja tak się zastanawiam, dlaczego tak robi?

Jeśli gadają na gruncie prywatnym, to się nie dziwię. Mój wujek jest lekarzem. Piany dostaje, jak np. na jakimś przyjęciu różne ciotki i pociotki przy wódce zwierzają się z tego, co gdzie kogo strzyka i co boli. Nuda i flaki z olejem. Może ten Twój specjalista też nie ma ochoty gadać na temat swojej pracy poza nią?

pytanie dotyczyło jego pracy i bylo zadane w kontekście jego pracy. nie była to pogawędka prywatna. On zagadywał nawiązując do tego, czym się zajmuje, ale jakoś obok, jakby nie chciał dopuścić mnie do głosu. coś jakby chciał zmienić temat. tylko dlaczego?

bo chciał pokazać jaki to on jest wspaniały, rozumny, oczytany i jaki z niego super specjalista :O innymi słowy słoma z butów wystaje takim ludziom.

Bo kurwa chciał zmienić temat i tyle. Powiedz do cholery o co pytałaś, a nie ktoś, coś, o coś. Nie wiadomo o co chodzi, skąd mamy wiedzieć o co mu chodziło, skoro nie wiemy, jakie było pytanie :O :O :O

Bo pewnie taki z niego specjalista.

on jest językoznawcą, ale zajmuje się przede wszystkim kognitywizmem. Pytanie, które chciałam mu zadać, było trochę obok, bo dotyczyło innych kierunków.

jesli nie zna sie na tym, to dlaczego nie powiedzial wprost: słuchaj gostek, ja o tym nic nie wiem.

nie powiedzial?

niektórzy są po prostu gadatliwi :) może się rozgadał i nawet nie zauważył, że nie daje rozmówcy dojść do głosu. zwłaszcza jeśli to pasjonat swojej dziedziny. nie zauważył nawet, że gada i gada, bo tak go ten jego temat wkręca. mi się często takie rozmowy zdarzają z wykładowcami.

Czyli nie pytałaś nawet o jego specjalizację tylko o coś obok...a on się rozgadał. Zdarza się.

on sie rozgadal, zanim zapytalam go

uroczo :) idź jeszcze raz i bądź bardziej stanowcza.

bylam stanowcza: po trzech nieudanych probach zadania pytania powiedzialam: "to moge zadac to pytanie czy nie?" odpowiedzial: alez oczywicie i sie zamknal.

a odpowiadajac na nie popelnil kilka bledow rzeczowych, ale moja kultura nie pozwolila mi na zwrocenie mu uwagi.

no i co? jak się zamknął, to w końcu zadałaś pytanie? i co, odpowiedział?

jeśli to nie jego dziedzina, to to nic takiego - mógł się pomylić, nikt nie jest wszechwiedzący.

a no dobra

Krótko mówiąc przyszłaś z pytaniem w jednym dziedzinie, do specjalisty w drugiej i masz pretensje, że się pomylił. Weź ty się puknij w czerep.

ależ, ależ gościu nie zrozumiałeś: on wiedział, że to go nie dotyczy i jedyny problem polega na tym, dlaczego od razu nie powiedział, że to nie jego działka.

a jak wiedział, skoro pytanie zadałaś dopiero jak się już rozgadał?

ojej, to bylo tak: on wie, czym sie zajmuję i że to nie jego działka. Zaproponował mi pomoc, wiec ja do niego w te słowa: tak więc wpadnę, bo mam jedno pytanie i gadając znajduje sie łatwiej rozwiązanie. On: oczywiscie jestem do dyspozycji. no i przyszłam, pytania zadać nie mogłam, bo on gadał o tym, czym ja się zajmuje, az wreszcze zdesperowana zapytałam, czy to pytanie zadać mogę.

no i ?

no i? nic

eh jak tam leci?