Książę jeden mały

wpadł do fontanny patrzy wkoło patrzy wody mnóstwo widzi i wyjść na światło dzienne bardzo się wstydzi.

Toż on widzi,że się wstydzi. Lecz fontanna ma swój urok. Urokliwie mokry buc.

Tak się taplał w tej fontannie, że wpadł w oko jakiej pannie, Ta odnóżem go trąciła, Aż się woda zaburzyła...

By się panna nie wpieniła, co swe oko zarzuciła, siedzi spokojnie w wodzie, marząc o jej urodzie. Ale nie marznie...marzenie marznące na słonecznej łące,cały czas w rozłące.

Aż nagle przeczuciem tchnięty (bo od tej wody był już spuchnięty) wychynął nad wody lazur aż tu chwycił go straszny pazur i co z wody chce wyjść książę śmiały i złapać to, co widziały jego gały pod wodę brutalnie go spycha Dziewczyna tymczasem Co mieszkała pod lasem Na fontannę patrzyła i nosem podstęp wietrzyła "Książę z wody wyjść nie może? Toż fonanna to nie morze". Najwyraźniej za mało ma chęci albo coś na boku kręci. I na księcia zagniewana Poszła do kuma Bogdana. Zapytać go o jaką radę.

'Witaj Bogdanowy kumie, Książę z wody wyjść nie umie, Czy znasz na to jakąś radę? Może on ma jakąś wadę, Co go do fontanny wbija Moze trza mu podac kija?'

Kijem z wody nie wyłowi lepiej książę się na głowi staw osuszy, alkoholem się zagłuszy przejdzie samo, rano weźmie Alka-prim i wybije z głowy wy-czyn, dla swobody... i wygody :(

Jeśli kijek nie pomoże To pociągnąć trza go wozem A do woza przypiąć jeża Bo lepszego nie ma zwierza.

Nie masz talentu maszkaro głupia

sto pomysłow do głowy dziewce bieży ona ani jednemu nie dowierzy tak więc do księcia wraca i sytuację w mig odwraca. Księciu księstwo wielkie obiecuje Jesli dla niej smoka zwojuje Książę na nią jednym okiem ślipie Pod nosem rzewnie już se chlipie Majty namokłe w garść łapie i do groty smoka rad nierad już człapie.

Jeż to taki zwierz co z żółwiem jest zżółwiony Chodzi tylko bardziej wkurzony,nie ma żony. Na głowie ma igły ,a w tyłku widły.

Książę nic już nie powie bo go boli w głowie położy się na trawce zamiast na parkowej ławce pomyśli o książęcych włościach o zaproszonych gościach na zamkową ucztę co ją chce wyprawić huczną jak się pisze "huczna" książę nie wie ktoś mu pewnie zaraz powie.

i tu "huczna" przez ce cha tak podpowie mu królewna. I jak nie zawoła: królewiczu, wielgi dziedzicu, weź mnie z tego padoła!

Jak nie weźmie to pierdoła!

Leży książę na łące w głowie mu się jeży świeci słońce gorące a on jak legł, leży. Szumi trawa, wiatr wieje i chmury przesuwa w dali słychać pioruny to nadciąga burza.......... ;)

Burza mózgów, mózgów burza, Może ono się tym odurza? Ale i tak mnie wkurza?!

sisi z misisipi, co brałaś ? :p

Jajecznica z kurzej fermy, w tym jest chemia dla ofermy.

A książę tymczasem legł sobie pod lasem na grzybki spogląda i zająca wygląda "nic z tego" - leśniczy rzecze "zając mieszka na rzece" książę skoczył jak oparzony - z lekka tylko był wkurzony- bo adres na kopercie jasny - w lesie zająca dom własny. Leśniczy trwa uparcie - wyznaję ci prawdę otwarcie zającam nie widział od lata może po borze se lata w poszukiwaniu chatki co ma te same co on latki (tu książe przerywa opowieść musi drwa do dworu zawieść)

Książę nosi do dworu drwa no ba ! :D

Nosi drwa, bo mu drwala brak kryzys przyszedł niespodzianie Książę nic nie je na śniadanie i wygląda już jak wrak. Cień człowieka książę drogi wziął węzełek w garść i krówkę dworską idzie paść

Królewiczu, gnoju, wieprzu. łazęgo i tęgi ladaco (nie do rymu bo miesem rzucala) Drwa se rabiesz gdy tymczasem królewna z rozpaczy legła pod lasem. Zamiast kryzysem sie przejmować Chodź k'mnie MNIE miłować. Grafomańską mam manierę bo chcę na zrobić tu karierę. Chcę, by książę jeden mały do żeniaczki doskonaly wreszcie przybył k'mnie o zachodzie bom ja o wielkiej miłości głodzie. (odchodzi zamiatając ścieżkę włosiem włosa w kłosie uplecion)

Pasie więc krówkę książę biedny nie zważa na krzyk królewny która włosem zamiata nowe warkocze zaplata z żalu blednie i więdnie i... po królewnie. Zabił ją "głód miłości" i wymarzone księcia włości. A książę sery wyrabia pomaga mu murgrabia. ;)

Głòd miłości, to jak rzucone kości. Coś o tym wiem,kości swoje jem.

Książę jednak tęgi chłop poszedł stawiać nowy płot (zbyt wysokie progi, na królewny nogi odegnały ją precz). włości ogrodzone być muszą inaczej jakieś dziewki sie przywłóczą pod książęcy dom. Tu nieco wątek się gubi Książę próżnego gadania nie lubi więc sakiewką zadzwoni Mamonę roztrwoni i taki to historii kres.

sery książę wyrabia obok niego sterczy murgrabia książę nań zagniewany bo ten używa gałgan porwany do ucierania łez. Płacze murgrabia drogi bo go ciśnie żal srogi dlatego, że bez ukochanej jest.

W końcu jednak książę zmiękł w tym cały jego był wdzięk i tak do murgrabiego gada: Jest na twój żal rada. Serów jest już w bród sprzedamy je wprzód a za talarów odrobinę upolujemy ci murgrabinę.;)

Sery nie mają maniery,a krowy tak. Tym sposobem wszystko idzie na wspak. Wróćmy więc do ruchania,bo tu jest siła kochania.

siuwarek powiedział co wiedział pewnie gdzieś w zamknięciu siedział

książę nie zmiękł, jeno stracił dobry gust, bo do ryja chlust całą zgrzewkę piwa. Siedzi chłopina i wzdyma, jak jego niedoszła księżyna, którą srodze przeklina- wstrętna babina.