nic nie umim i mam nerwice

Mam okropny problem. Nic nie umiem. Nie pamiętam nic ze studiów- zero. Języków nie znam. Jak mam iść do pracy? Nie jestem już osobą młodą. Mam 30 lat. Nie mam swojego hobby, zdolności manualnych, nie jestem kontaktowa, rozgarnięta, kreatywna Nie mam chłopka- nigdy nie miałam. Tak się cholernie martwię. To jest okropne. Nie mam zielonego pojęcia w co ręce włożyć, czego się np. uczyć Nawet na sprzątaczkę iść nie mogę, bo tego też nie potrafię. To jest dla mnie tak straszne, że niedawno miałam myśli samobójcze. Owszem pracowałam już, ale w nie każdej pracy sobie radziłam i były to przeważnie krótkoterminowe roboty- staże płatne wolontariaty. Teraz chodzę na psychoterapię, ale za bardzo nie da się ze mną pracować, bo jestem tak zestresowana tematem pracy. Ja z tego życia nie mam nic, bo ani pracy, ani życia prywatnego. Leczę się u psychiatry, ale on nie bardzo rozumie mój problem Bo kto mnie zrozumie? Ukończone studia mgr i podyplomówka a nic nie umie. Każdy dzień jest to dla mnie koszmar. Chciałabym, żeby się nigdy nie zaczął. Nic z tego życia nie mam. praktycznie ni gdzie nie wychodzę, nie wiem co się dzieje na świecie, TV nie oglądam. Jedyną radość sprawia mi mój ukochany piesek. Mam okropne problemy z pamięcia, więc nauka czegoś to dla mnie koszmar i ogromny stres. Szybko się nie uczę. W zeszłym roku zapisałam się na kurs intensywny (5 dni tygodniowo prze miesiąc) i cholera nie miałam żadnego życia tylko nauka. Aż do rana praktycznie, bo było zaliczenie. Inaczej nie potrafię, żeby się nauczyć. :-( W domu często płaczę. Albo jestem tak cholernie nerwowa. Prawie nic mnie nie cieszy. Koszmar. Ja nie jestem poza tym osobą samodzielną, bo nic nie umię. Pomóżcie.

Mogę cie tylko pocieszyć ze nie jesteś sama z takim problemem:(

Dziękuję za post.

Nikt mi więcej nie odpisze na post?

Pisac tez nie umiem hehe

Pisac tez nie umiem umim hehe

Dla mnie to nie jest śmieszne.

Czemu tak źle o sobie myślisz? Czy ktos Ci to kiedyś powiedział, że taka jesteś?

Odpowiedź na post po wyżej: tak

Ktoś mi tu napisał, że nie jestem sama z takim problemem. Czy "Gość" wie to z autopsji? Jak próbuje wyjść z tej sytuacji? Czy stoi w miejscu? Proszę o odp.

A co z rodziną? masz jakąs rodzine?

Mam. Mieszkam z matką.

O rany dziewczyno przejmij kontrolę nad swoim życiem in zamiast skupiać się na wadach i niepowodzeniach, postaw sobie male cele, np ze w tym miesiącu napiszesz 5 podań o prace albo zagadasz do kilku osób. Skąd założenie, ze innym przychodzi łatwo? Wszystkie sukcesy to ciężka praca. Ja tez się denerwuje i sttresuje i nie znosze publicznych wystąpień, a jestem nauczycielem akademickim i jednak to robię. Stres jest motywujący, tylko trzeba tak na na go patrzyc. Powodzenia.

ja podobnie mam problemy nie moge pracy znaleźć, nauka mi wogóle nie szła ledwo szkołę skończyłem, więc to rozumiem, nie jesteś sama z tym, ale nie załamuj sie znajdziesz, a nawet jak nie to jak rodzice pracuja to masz za co zyć przecież głodna nie chodzisz

Autorko, nie piszesz ty przypadkiem w czyimś imieniu? Opisując w mocno przejaskrawiony sposób czyjeś problemy, z których się nabijasz?

Nie, z nikogo się nie nabijam. I jeszcze , do któregoś z powyższych postów- nie napisałam, że innym przychodzi łatwo.

Jasne

Jak ktoś tego nie przeżywa, co ja przeżywam-to raczej mnie nie zrozumie. Jedna Pani pisze, że jest nauczycielem akademickim i denerwuje się przed publicznymi wystąpieniami. Ale między nami jest różnica. Pani ma jakiś zasób wiedzy, umie coś i jest Pani wykładowcą akademickim. Tylko się Pani boi publicznych wystąpień. I nad tym można pracować. Łatwo nie jest, ale można pracować. A jak ja nie mam żadnej wiedzy i jestem niekomunikatywna jak mam iść do pracy? I tu jest dużo problemów i nie wiadomo nad czym pracować. :-( Nie ma porównania tych dwóch sytuacji. A gdzie mam wysyłać 5 CV miesięcznie- jak do pracy na produkcji się nie nadaję, a do umysłowej także.

jak masz fizyczną siłę to się na produkcję nadajesz. A czemu przez ostatnie 10lat nic się nie nauczyłaś?

Nie mam siły fizycznej.

Ja napisałam gdzieś wyżej- do pracy na produkcji się nie nadaję, nie mam zdolności manualnych. Na produkcji sama siła nie wystarczy. Próbowałam już pracy na produkcji :-(

w jak dużym mieście mieszkasz? jest tam jakaś praca?

w mieście 80 tys mieszkańców. A z pracą jak wiadomo,

Autorko jakbym czytała o sobie. Ja mam30l, nigdy nie pracowałam, paniczny lęk przed pracą, jestem nieśmiała, faceta brak. Bym się już dawno zabiła ale czy to jest wyjście? Boję się, że nawet to mi się nie uda i zostanę roślinką na łasce rodziny :(

Każdy człowiek ma jakiś talent tylko ze jedni juz to odkryli w sobie inni nie . Pomysl co lubisz w życiu robic najbardziej ?? A potem zacznij to robic .

w Warszawie ludzie szukaja do opieki nad osoba starsza, dzieckiem, nawet z zamieszkaniem

tylko to o opieki trzeba mieść specjalne kursy. Z całą pewnością, aby opiekować się osoba starszą. Dzieckiem nigdy się nie opiekowałam, może kiedyś z 5 minut. Duża odpowiedzialność- nie podejmę się

Do osoby z tego postu: gość dziś Jakie studia ukończyłaś? Naprawdę nigdy nie pracowałaś? A kto Cię utrzymuje, z kim mieszkasz? Może Tobie przydałaby się pomoc psychoterapeuty? Spróbuj chociaż tego.

Dzięki ale psychoterapeuta nie znajdzie mi pracy. Zresztą i tak mnie na terapię nie stać.

Dziewczyno, ale ty na kazda sugestie mowisz nie. Porownujesz sie z innymi, ze im lepiej i latwiej. Sprobuj cos robic. O wszystko trzeba zawalczyc.