IDEALNA...ale nie do końca

Witajcie Zwracam się do was z problemem, który prawdopodobnie gościł tutaj nie raz ale liczę jednak, że ktoś życzliwy mi tutaj doradzi. Na początku trochę o sobie Mam 22 lata zaraz po szkole średniej dostałem propozycje pracy w Szwajcarii. Oczywiście wyjechałem a do Polski przyjeżdżałem /przyjeżdżam tylko na studia. Któregoś razu zobaczyłem śliczną dziewczynę, filigranową, strasznie seksowną długowłosą bruneteczkę, było to około roku temu. Siedziała sama i nie wiem co mnie tknęło, żeby do niej zagadać. Wszystko pięknie, cudownie zaprosiłem ją raz, drugi i kolejny. Za kilka tygodni minie rok jak jesteśmy ze sobą. Jest mi z nią wspaniale, świetnie się dogadujemu jest dla mnie wszystkim wspiera mnie a ja ją Jest dla mnie najcudowniejszą kobietką na Ziemi Moja rodzina powoli zaczyna traktować ją jak "swoją". Nawet któregoś dnia chciałem już kupować pierścionek zaręczynowy. Ona jest moją pierwszą dziewczyną i niestety miała już jakiegoś fagasa, który zdążył się za nią wziąść i nie jest już dziewicą. Chciałbym zacząć się z nią kochać ona z resztą chciała to zrobić wcześniej , ale mnie coś odrzuca,sam nie wiem dlaczego. Nie chce jej zostawiać, bo boję się, że drugiej takiej jak ona mogę już nie znaleźć, ale cały czas mnie to boli,że wcześniej była już tak blisko z innym pajacem.

Bruneteczkę?Na tym infantylnym zdrobnieniu skończyłem czytać.

Ciężko teraz o dziewicę, ja straciłam dziewictwo miesiąc temu (mam 22 lata), z mężczyzną, w którym zakochałam się od pierwszego wejrzenia, wcześniej byłam w kilku związkach (trwały ok. 1-2 lata) i nic się nie wydarzyło, ciągle czułam, że nie jestem gotowa. Z obecnym jestem 2 miesiące ale czuję, że to właśnie ten :)