ucieczka od problemow

w moim malzenstwie nie dzieje sie najlepiej...od prawie dwoj lat po narodzinach dziecka codziennie sa kłótnie,prawie nie rozmaiwmy ze soba,mąż jest uzależniony przez komputer spedza dziennie do 12 h....nie reaguje,jakby siedzial w tej grze..nie pomaga ,niesypiamy ze soba...ja mam 29 a on 41 lat...Czuje jakby moje zycie sie skonczylo...jakby mialoby mnie juz nic dobrego nie spotkac...zyje tylko po to zeby zajmowac sie dzieckiem,prac im i gotowac..nie mam nawet z kim rozmawiac ...Duzo bledow popelnilam w naszym zwiazku pozniej malzenstwie,ustepowalam...duzo dawalam a sama niedostawalam wzamian nic...teraz mam jak mam...Ale chce to zmienic...pomimo kocham go i wiem ze moze nam sie udac gdyby on zrozumial z to my jestesmy najwazniejsi dla niego a nie komputer.. Po kolejnych slowach wypowiedzinych w moja strone kiedy zrobilo mi sie przykro i pomyslalm ze nie mam czego tu szukac...Zadzwonilam do Polski po busa i stwierdzilam ze musze od niego odpoczac...moze sie zastanowi nad soba... Czy oby robie dobrze??ale myse ze to juz ostani dzwonek,juz neiraz mowilam ze sie spakuje i pojade do rodzicow,ale teraz naprawde to trobilam,zamowilam busa i jade....Pomimo iz sie boje... Czy robie dobrze/?? Czy mglabym poprawic relacje w inny sposob? :(

Może zrób mu odlotowego loda z połykiem i zjedz jego kupe?

Coś koło miesiąca temu pisałaś już o tym .

pewnie i pisalam ...gdzies musze siew ywzalic,,jak wszyscy

To się tyle nie żal tylko rób coś w tym kierunku, żeby było lepiej. Wsiadaj w busa i wracaj. Takim się oczy raczej nie otwierają. Większość facetów, tak 99% to świnie, które nie powinny zakładać rodziny bo się do tego nie nadają.